© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Άγραφα (6) Αμερική (25) Αφιερώματα (6) Γιώργος Καρρής (10) Γρεβενά (1) Έδεσσα (1) Ειδήσεις για το Περιβάλλον (28) Εκδόσεις (23) Εκπαίδευση (2) Ελαιο-σώματα (13) Επικαιρότητα (28) Ζάκυνθος και Περιβάλλον (233) Ζωές εφήμερες (μικρά videos π. Π. Κ.) (10) Θρησκεία και Περιβάλλον (348) Κείμενα π. Παναγιώτη Καποδίστρια (42) Κέντρο Λόγου ΑΛΗΘΩΣ (23) Κερκίνη (1) Κορινθία (1) Κρίσεις για τα "Κεφάλαια Θεολογίας του Περιβάλλοντος" (7) Λίμνη Πλαστήρα (6) Λογοτεχνία (2) ΜάνηNatura (1) Μοναχισμός και Περιβάλλον (9) Μουσεία Φύσης (16) Μουσική (2) Οικολογικά Συνέδρια (58) Οικολογικές δράσεις Βατικανού (5) Πρωτοβουλίες Οικουμενικού Πατριάρχη (268) Πυρκαγιές 2007 (13) Πυρκαγιές 2009 (6) Πυρκαγιές 2017 (10) Πυρκαγιές 2018 (9) Πυρκαγιές 2019 (1) Σεισμοί (2) Στίγματα (62) Στροφάδια (20) Ταινίες οικολογικές (14) ΤΕΙ Ζακύνθου (10) Το Η΄ Οικολογικό Συμπόσιο στον Μισισιπή (22) Υμνολογία Οικολογική (3) Φύση Ιορδανίας (6) Φύση Κιέβου (4) ΦωτοNatura (209) Ώρα της Γης (9) AfricaNatura (23) Covid-19 (7) Editorial (1) Greener Attica 2018 (9) Halki Summit 2012 (6) Halki Summit 2015 (5) Halki Summit 2019 (5) Halki Summit 2021 (1) Halki Summit 2022 (1) Halki Summit 2024 (3) Holy Land Άγιοι Τόποι (1)

20.7.07

Καλλιεργώντας την Ηθική του Περιβάλλοντος στην καθημερινότητά μας

Ομιλία του Πρωτοπρεσβυτέρου Παναγιώτη Καποδίστρια, κατά τη Λειτουργική Σύναξη του Τμήματος Οικολογίας και Περιβάλλοντος Α.Τ.Ε.Ι. Ιονίων Νήσων (Παραρτήματος Ζακύνθου), στον Άγιο Νικόλαο του Μόλου στις 3 Ιουνίου 2007, με την ευκαιρία της «Παγκόσμιας Ημέρας προστασίας του Περιβάλλοντος»


Προς τι η «Παγκόσμια Ημέρα προστασίας του Περιβάλλοντος»;

Αυτή και μόνη η καθιέρωση τέτοιας "αναμνηστικής" ημέρας στην κατ’ έτος ατζέντα του σύγχρονου κόσμου (κατά την 5η Ιουνίου), εξαρχής μαρτυρεί ότι πρόβλημα οικολογικό υφίσταται και μάλιστα μέγα. Είναι πανθομολογούμενο ότι, χρονιά με τη χρονιά, τα πράγματα εκπίπτουν από το κακό στο χειρότερο και ήδη ο άνθρωπος γεύεται τα ξινά σταφύλια της προσωπικής του απερισκεψίας του, ή μάλλον, μιας παράνοιας αλλοπρόσαλλης.

Παρότι όμως συνηθίζουμε ν’ αναζητάμε, όχι άδικα, τους φταίχτες ανάμεσα στους Δυνατούς (καλύτερα να λέγαμε: Δυνάστες) του πλανήτη μας, δίχως -αλίμονο- τελεσφόρο ή αίσιο αποτέλεσμα, θα ήταν πολύ πιο έντιμο ν’ αναζητηθεί ο πρωταίτιος τριγύρω ή και μέσα μας. Διότι, μπορεί να είναι εύκολο και ανέξοδο να φορτώνουμε τα δεινά του οικοσυστήματος στα όντως υποχθόνια, ορατά και αόρατα, σχέδια των μεγάλων Δυνάμεων και των συμφερόντων που υπηρετούν, εθελοτυφλούμε όμως κραυγαλέα, στο να εντοπίσουμε τον κατ’ εξακολούθησιν βιαστή του στενού ή ευρύτερου προσωπικού μας μικρόκοσμου. Αποφεύγουμε να καταδείξουμε, παραδείγματος χάριν,

* τον υπερφίαλο συντοπίτη, που ρυπαίνει ετσιθελικά τους δρόμους της πόλης ή της υπαίθρου μας, συνήθως από απερισκεψία ή κάποτε και από «μαγκιά»,

* τον κακομαθημένο αγρότη, που συνεχίζει ολοένα να ραντίζει τα χωράφια του -ο ανόητος- με επικίνδυνα φυτοφάρμακα ή δίχως τις απαραίτητες προφυλάξεις, μη υπολογίζοντας τις καταστροφικές συνέπειες, αν όχι για τον εαυτό του, τουλάχιστον για τα παιδιά του,

* τον κερδοσκόπο ιδιοκτήτη ελαιοτριβείου, που «δεν τού καίγεται καρφί» για τα δυσώδη απόβλητά του στα χαντάκια μας,

* τον αχόρταγο επιχειρηματία, που συντελεί με τα εκτρωματικά κτίσματά του σε μιαν οικιστική νεοΒαβέλ εκεί ακριβώς, όπου κάποτε ανθούσε η αίσθηση του αλληλοσεβασμού, του Μέτρου και της Αρμονίας,

* τον ασυνείδητο εκείνον, που βάζει φωτιά στα εναπομείναντα δάση -πνεύμονες ζωής- χάριν αποτρόπαιου συμφέροντος ή και νερωνικού γούστου,

* την εκστρατεία των μυρίων οπλοφόρων κυνηγών κάθε χρόνο εναντίον της ανυπεράσπιστης πανίδας του τόπου μας, έτσι για χόμπι ή και για αυτοεπιβεβαίωση της ανδρειοσύνης τους,

* τα δύσμοιρα παιδιά του τόπου μας, που καταβαραθρώνουν ολοένα τον πανίερο ναό του σώματός τους, υποκύπτοντας στις πολλές και διάφορες θανατηφόρες εξαρτήσεις,

* τον Άλφα ή τον Βήτα, που διαρκώς και μόνιμα μιλούν, μιλούν (μα και τι να λένε;) στο κινητό τηλέφωνο παρά τις αλλεπάλληλες προειδοποιήσεις των ειδικών για σοβαρότατες βλάβες της υγείας,

* τον Γάμα ή τον Δέλτα, που θα ευχόταν να είχαν εξαφανισθεί ως στοιχεία του περιβάλλοντός τους και από προσώπου γης ο Έψιλον και ο Ζήτα, εξαιτίας φθόνου, αντιπαλότητας ή έσωθεν κακότητας,

* τον καθέναν από εμάς, οι οποίοι στην πρώτη ευκαιρία ασελγούμε επί του οικοσυστήματος με πολλούς και διάφορους τρόπους, μυξοκλαίγοντας ύστερα επάνω στα ερείπια του πολιτισμού και των ονείρων μας.


Η επάνοδος «εις εαυτόν»

Η αντιμετώπιση του όλου προβλήματος από πλευράς Χριστιανικής Θεολογίας προϋποθέτει επάνοδο του καθενός μας «εις εαυτόν», έτσι ακριβώς, όπως ο άσωτος γιος της γνωστής ευαγγελικής παραβολής στο πατρικό του σπίτι, δηλαδή στον φυσικό τόπο και τρόπο της αυθεντικής επιβίωσής του, μετά από μιαν αποτρόπαιη εμπειρία αυτοπαραπλάνησης και περιπλάνησης «εν γη ερήμω και αβάτω και ανύδρω», κατά τη χαρακτηριστική έκφραση του αρχαίου Ψαλμωδού.

«Εις εαυτόν»! Πόσο πολύ μεγάλος αυτός λόγος! Ας φαντασθούμε για μια στιγμή, να εύρισκε την δύναμη και να επανερχόταν ο καθένας στον εαυτό του (με άλλους λόγους: στα συγκαλά του), με το να ετίθετο, με ειλικρινή διάθεση αυτοκριτικής και γόνιμης αυτομεμψίας, ενώπιον των μικρών-μεγάλων προσωπικών του εγκλημάτων επί του φυσικού περιβάλλοντός του, τα οποία συνήθως δεν καταγράφονται μήτε καταλογίζονται αστυνομικώ τω τρόπω, αλλά -δυστυχώς- επισωρεύονται προσθετικά πάνω στο ασθμαίνον και ήδη θνήσκον περιβάλλον μας!

Τι καλά που θα ήταν! Εάν ο καθένας αποκτούσε ή επανακτούσε την απωλεσμένη του συνείδηση, όλα -συν τω χρόνω- θα επιλύονταν, διότι είναι σαφές, ότι, για να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα του Κόσμου, είναι αναγκαίο να εγκαινιάσουμε καρδιά καθαρή και πνεύμα ευθές (πάλι κατά τον Ψαλμωδό ) στον έσω κόσμο ενός εκάστου και στο κοντινό του περιβάλλον. Αυτός ο ίδιος ο άνθρωπος πρώτα και κύρια ευαισθητοποιείται, στη συνέχεια διορθώνεται ο ίδιος και ύστερα δύναται πλέον να εργασθεί για την απάλειψη των στιγμάτων του τόπου και του χρόνου του. Εάν όμως ο ίδιος ως ύπαρξη συνεχίζει να πάσχει, ευρισκόμενος σε κατάσταση σήψης και μάλιστα αυτοκτονώντας, η φθίνουσα πορεία θα οδηγήσει, άφευκτα και κακήν κακώς, εμάς και τον πλανήτη μας στην ολοτελή καταστροφή.

Έχει υποστηριχθεί από τον διάσημο περιβαλλοντολόγο James Ephraim Lovelock (γενν. 1919), πατέρα της «θεωρίας της Γαίας», ότι «Βρισκόμαστε, χωρίς να το θέλουμε, σε εμπόλεμη κατάσταση με τη Γαία και για να επιβιώσουμε με τον πολιτισμό μας άθικτο θα πρέπει να συνάψουμε ειρήνη με αυτή όσο ακόμα είμαστε ισχυροί για να διαπραγματευτούμε, και όχι ένα ηττημένο και καταρρακωμένο πλήθος, που οδεύει προς τον αφανισμό του. Μπορούν οι σημερινές δημοκρατίες με τα θορυβώδη μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα λόμπι που εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα, να ενεργήσουν αρκετά γρήγορα για να αμυνθούμε αποτελεσματικά στην επίθεση της Γαίας;» [James Lovelock, Η εκδίκηση της Γαίας. Γιατί η Γη αντεπιτίθεται και πώς μπορούμε ακόμα να σώσουμε την ανθρωπότητα, Μτφρ Άγγελου Φιλιππάτου, εκδ. Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη, Αθήνα 2007, σ. 262 εξ. Πρβλ. Ρίτσας Μασούρα, «Η Ηθική του Περιβάλλοντος», Εφημ. Η Καθημερινή, 8.2.2007]


Για να καταπαυτεί η εμφύλια σύρραξη

Παρά την περιρρέουσα απαισιοδοξία και τον ήδη πολυνεφελώδη ορίζοντα, τίποτα δεν είναι οριστικό. Η καθοδική πορεία μπορεί ακόμη ν’ αναστραφεί. Η εμπόλεμη κατάσταση -καλύτερα εδώ να την πούμε, εμφύλια σύρραξη- μπορεί να σταματήσει. Μες από το χριστιανικό πρίσμα, ευχόμαστε, προσευχόμαστε, μα και πρωτοστατούμε στον κοινό αγώνα, εκκινώντας από εμάς τους ίδιους, που αποτελούμε το Λίγο / το Μέρος, ώστε να δικαιούμαστε ύστερα να θεραπεύσουμε αποτελεσματικά το Πολύ / το Όλον.

Κλείνοντας τις σκέψεις αυτές, αξίζει ν’ αφουγκρασθούμε ένα προτρεπτικό κείμενο του Ντοστογιέφσκι (στο: Αδελφοί Καραμαζόφ), το οποίο συνοψίζει άριστα όλα τα παραπάνω:

«Αγάπησε όλη την κτίση του Θεού, τα πάντα μέσα σ’ αυτήν και κάθε κόκκο άμμου. Αγάπησε το κάθε φύλλο, την κάθε ηλιαχτίδα από το φως του Θεού. Αγάπησε τα ζώα, αγάπησε τα φυτά, αγάπησε το καθετί. Κι όταν αγαπήσεις τα πάντα τότε θα ανακαλύψεις μέσα στο καθετί το μυστικό του Θεού. Σαν το αισθανθείς αυτό, τότε ν’ αρχίσεις να το γνωρίζεις και να το αντιλαμβάνεσαι κάθε ημέρα όλο και πιο πολύ. Και θα φθάσεις, εν τέλει, να αγαπήσεις ολόκληρο τον κόσμο με μια ανεξάντλητη, παγκόσμια αγάπη που να αγκαλιάζει και να περιλαμβάνει τα πάντα. Αγάπησε τα ζώα: ο Θεός τούς έχει δώσει σπέρματα σκέψης και ανόθευτη χαρά. Μην τα ταράξεις. Μην τα βασανίζεις, μη τους στερήσεις την χαρά τους, μη βαδίσεις ενάντια στις προθέσεις και στο σχέδιο του Θεού».

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αχ...για πόσο καιρό θα ταλαιπωρεί ο άνθρωπος αυτόν τον πλανήτη; Πότε θα καταλάβει ότι έχει ημερομηνία λήξης και ότι πρέπει να προστατεύσει αυτό που με μανία τώρα καταστρέφει;

P. Kapodistrias είπε...

Δυστυχώς, ζώντας σε μιαν εποχή από κυκλοθυμική έως έσχατης τρέλας, δεν κατανοούμε, ότι αυτοκτονούμε ή μάλλον σκοτώνουμε τα ίδια τα παιδιά μας.Διότι εμείς όπως-όπως θα περάσουμε τα χρόνια μας, το μέλλον όμως είναι δυσοίωνο για τα ίδια τα παιδιά και τα εγγόνια μας... Ευχαριστώ για τις σκέψεις σου. Ελπίζω κάποιοι να ευαισθητοποιηθούν επιπλέον.

Οι συνεπέστεροι Αναγνώστες μας

Related Posts with Thumbnails