Αυτές τις μέρες μού δόθηκε η ευκαιρία για μια μικρή περιήγηση στη βορειοανατολική Πελοπόννησο. Μιαν όμορφη και ειδυλλιακή περιοχή μέχρι πρότινος, η οποία ήδη έχει γονατίσει κάτω από το ισχυρό - καταλυτικό πέρασμα των φετινών πυρκαγιών και των αχόρταγων φλογών τους.
Διαβαίνοντας ανυποψίαστοι τα ήδη κατακαμένα δάση της Κορινθίας, κοντά στο χωριό Χιλιομόδι, ένα σφίξιμο καρδιάς κι ένας βουβός (αλλά και φανερός έως οργής) λυγμός μάς διακατείχε. Πρόκειται για ένα φρικαλεώδες έγκλημα κατ' εξακολούθησιν, δίχως απόδοση ευθυνών προς οποιανδήποτε κατεύθυνση. Καιγόμαστε, ασφυκτιούμε, αυτοκτονούμε, αλλά ποτέ και τίποτα δεν ενεργούμε για την πρόληψη ενός προδιαγεγραμμένου χαμού, ορατού πια δια γυμνού οφθαλμού. Το βιολογικό ρολόι της Γης καταγράφει δυσοίωνες προοπτικές...
Όμως -δυστυχώς- δεν είναι μόνον η περιοχή αυτή, που έχει αποστερηθεί την Ομορφιά και την ίδια τη Ζωή. Όλη η Ελλάδα, από άκρη σε άκρη, θρηνεί για τον συστηματικό και ραγδαίο αφανισμό των φυσικών μας πνευμόνων, ενώ η Κυβέρνηση σφυρίζει αδιάφορα λες, έχοντας μάλιστα εσπευσμένα προκηρύξει εκλογές, με σκοπό την ανάληψη "νωπής εντολής" από τον ελληνικό λαό, ώστε... απερίσπαστη να ολοκληρώσει τό έργο της, όπως χαρακτηριστικά (και ανερυθρίαστα) δηλώνει, αντί να βιώνει παραδειγματικά (ή έστω "με σεμνότητα και ταπεινότητα", κατά το ρήμα της) το συλλογικό των συνΕλλήνων πένθος για την ποιοτική καταβαράθρωση του τόπου μας, η οποία -αλίμονο- συντελέστηκε κατά το φετινό Καλοκαίρι.
Π.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου