Είναι τέλη Ιανουαρίου του 2012 -κατακαλόκαιρο στο νότιο ημισφαίριο- και βρισκόμαστε σ' ένα κάποιο σπίτι, σε μια κάποια φιλόξενη φάρμα της Νοτίου Αφρικής. Όλοι είναι υπερ-περήφανοι κι ευδαίμονες για την λαφυραγωγία της ά-ζωης ζωής, που εκτίθεται στους τοίχους ή έχει γίνει τάπητας για τα πόδια...
Ο διαχειριστής της φύσης άνθρωπος (απάνθρωπος μάλλον), ξανά και ξανά αμετανόητος καταχραστής / ληστευτής της Κτίσης, δίχως να υπολογίζει -αλίμονο- την όλως ξεκάθαρη θέληση του Ποιήσαντος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου