© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Άγραφα (6) Αμερική (25) Αφιερώματα (6) Γιώργος Καρρής (10) Γρεβενά (1) Έδεσσα (1) Ειδήσεις για το Περιβάλλον (28) Εκδόσεις (23) Εκπαίδευση (2) Ελαιο-σώματα (13) Επικαιρότητα (28) Ζάκυνθος και Περιβάλλον (233) Ζωές εφήμερες (μικρά videos π. Π. Κ.) (10) Θρησκεία και Περιβάλλον (335) Κείμενα π. Παναγιώτη Καποδίστρια (41) Κέντρο Λόγου ΑΛΗΘΩΣ (23) Κερκίνη (1) Κορινθία (1) Κρίσεις για τα "Κεφάλαια Θεολογίας του Περιβάλλοντος" (7) Λίμνη Πλαστήρα (6) Λογοτεχνία (2) ΜάνηNatura (1) Μοναχισμός και Περιβάλλον (9) Μουσεία Φύσης (16) Μουσική (2) Οικολογικά Συνέδρια (51) Οικολογικές δράσεις Βατικανού (5) Πρωτοβουλίες Οικουμενικού Πατριάρχη (255) Πυρκαγιές 2007 (13) Πυρκαγιές 2009 (6) Πυρκαγιές 2017 (10) Πυρκαγιές 2018 (9) Πυρκαγιές 2019 (1) Σεισμοί (2) Στίγματα (62) Στροφάδια (20) Ταινίες οικολογικές (14) ΤΕΙ Ζακύνθου (10) Το Η΄ Οικολογικό Συμπόσιο στον Μισισιπή (22) Υμνολογία Οικολογική (3) Φύση Ιορδανίας (6) Φύση Κιέβου (4) ΦωτοNatura (209) Ώρα της Γης (9) AfricaNatura (23) Covid-19 (7) Editorial (1) Greener Attica 2018 (9) Halki Summit 2012 (6) Halki Summit 2015 (5) Halki Summit 2019 (5) Halki Summit 2021 (1) Halki Summit 2022 (1) Holy Land Άγιοι Τόποι (1)

30.9.12

Στο στόχαστρο εμπρηστών η Ζάκυνθος. Από το 2009 πυρκαγιές καίνε σταθερά τις δυτικές περιοχές του νησιού


Του Γιώργου Λιάλιου
Εφημερίδα Η Καθημερινή / 29.9.2012

Τι συμβαίνει στη Ζάκυνθο; Οι πυρκαγιές των τελευταίων ετών φαίνεται ότι καίνε διαδοχικά τις δυτικές περιοχές του νησιού και συνδυάζονται πάντα με πυρκαγιές - αντιπερισπασμούς κοντά σε κατοικημένες περιοχές. Για ποιο λόγο; Οι εκτιμήσεις ποικίλλουν, αλλά το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο: αν η Ζάκυνθος δεν προστατευθεί επαρκώς, τα δάση της κινδυνεύουν να αποτελέσουν παρελθόν, μέσω της σταδιακής αλλαγής χρήσης τους ή της ερημοποίησης μεγάλων περιοχών.

«Η Ζάκυνθος είναι ένα νησί που υποφέρει από δασικές πυρκαγιές ήδη από τις δεκαετίες του '70 και του '80, αλλά η φύση είχε τις ικανότητες να αντιστέκεται, να καταλαμβάνει και να πρασινίζει ξανά τις πλαγιές και ρεματιές του νησιού» εξηγεί στην «Κ» ο κ. Κώστας Ποϊραζίδης, επιστημονικός συνεργάτης του δασικού προγράμματος της περιβαλλοντικής οργάνωσης WWF.

«Η κατάσταση άλλαξε από το 2009, όταν μέσα σε δύο μήνες -Ιούλιο και Αύγουστο- καταγράφηκαν περισσότερες από 80 φωτιές στο νησί. Το 2011 η ίδια ιστορία επαναλήφθηκε καίγοντας μια τεράστια έκταση σε συνέχεια της προηγούμενης. Και το 2012 ολοκληρώθηκε η καταστροφή, καίγοντας την ενδιάμεση περιοχή ανάμεσα στις φωτιές του 2009 και του 2011. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να παρατηρείται ήδη ερημοποίηση πολλών περιοχών στις βορειοδυτικές ακτές, με σοβαρές επιπτώσεις στην υδρολογία και στο μικροκλίμα της αλλά και στην απώλεια της δυνητικά εναλλακτικής ανάπτυξής της».

Για ποιο λόγο έχει η δυτική Ζάκυνθος μπει στο στόχαστρο εμπρηστών; Οι εκτιμήσεις ποικίλλουν. «Στο νησί μας δεν υπάρχει ούτε σπιθαμή δημόσιας γης, ακόμα και τα δάση είναι ιδιωτικά», εξηγεί στην «Κ» ο δήμαρχος του νησιού, κ. Στέλιος Μποζίκης. «Όμως το δασαρχείο αγνοεί το γεγονός αυτό και όταν κάποιος ζητάει άδεια λ.χ. για να καθαρίσει ένα δασικό κομμάτι που του ανήκει, του ζητάει να υπογράψει δήλωση ότι επεμβαίνει σε έκταση κυριότητας του Δημοσίου. Έτσι πολλοί στρέφονται ενάντια στο δάσος. Επιπλέον, αρκετοί είναι και εκείνοι που επιθυμούν την καταστροφή του δάσους για να φυτέψουν ελιές, κάνοντας την αλλαγή χρήσης μιας περιοχής οριστική. Τέλος, φωτιές βάζουν και... οι λαγοκυνηγοί: στις καμένες περιοχές φυτρώνει τρυφερό χορτάρι που το προτιμούν οι λαγοί».

Η «Κ» απευθύνθηκε στον δασάρχη του νησιού κ. Στάθη Τοτοκότση, ο οποίος όμως δεν επιθυμούσε να εκθέσει την άποψή του για τα αίτια των πυρκαγιών. Όσον αφορά την κυριότητα των δασικών εκτάσεων, σημειώνει ότι «το βάρος της απόδειξης πέφτει εξίσου στο Δημόσιο και στον ιδιώτη». Ενώ εκτιμά ότι ο ορισμός των αναδασωτέων περιοχών με βάση συντεταγμένες κάνει πλέον αποτελεσματικότερη την προστασία τους.

Ο κ. Ποϊραζίδης, πάντως, θεωρεί ότι το πρόβλημα είναι πιο σύνθετο. «Ένα σενάριο που ακούγεται πολύ τα τελευταία χρόνια στη Ζάκυνθο και τη Ρόδο είναι ότι οι φωτιές μπαίνουν για να έρθουν τα φωτοβολταϊκά. Το σίγουρο είναι πως οι αιτίες είναι πολλές: η εμπορευματοποίηση της γης, η μετατροπή δασών σε ελαιώνες, ενώ τα τελευταία δύο χρόνια προστέθηκε και η συλλογή καμένων κορμών για καυσόξυλα. Πάντως, οι πολλαπλές αιτίες των εμπρησμών δεν είναι άσχετες με το ιδιότυπο καθεστώς της ιδιοκτησίας στη Ζάκυνθο και εγείρει πολλά ερωτήματα για τα όρια παρέμβασης του συντεταγμένου κράτους και της ελευθερίας κίνησης των ιδιοκτητών μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Πολλά δάση του νησιού έγιναν τουριστικές μονάδες τα προηγούμενα χρόνια με τη σκανδαλώδη ανοχή των αρμόδιων υπηρεσιών, οδηγώντας το μέλλον του νησιού σε αυτοκαταστροφικά μονοπάτια. Η εικόνα με τη λέξη ΠΩΛΕΙΤΑΙ σε δασικές εκτάσεις στέκει ακόμα μέσα στα εναπομείναντα δάση, ενώ παράξενα γεωμετρικά σχήματα σε δασικές εκτάσεις οδηγούν σε συνειρμούς επικείμενης εκχέρσωσης. Πάντως, αν δεν αντιμετωπιστεί σοβαρά το πρόβλημα, οι φωτιές θα συνεχίζουν να καταστρέφουν ό,τι έχει απομείνει ή έχει αναγεννηθεί και κάποια στιγμή νησιά όπως η Ζάκυνθος θα μετατραπούν σε ερημοποιημένα νησιά με φρυγανικά τοπία στο σύνολό τους».

Διεθνές Συνέδριο "ΒΙΩΣΙΜΕΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ", Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης (27-30.9.2012) / "Sustainable Alternatives for Poverty Reduction and Ecological Justice"






.

Από την Πέμπτη 27 μέχρι την Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου, πραγματοποιήθηκε στις εγκαταστάσεις της ΟΑΚ διεθνές Συνέδριο με θέμα τις βιώσιμες εναλλακτικές προτάσεις για τον περιορισμό της φτώχειας και την οικολογική δικαιοσύνη. Το Συνέδριο διοργανώθηκε από το Ινστιτούτο Θεολογίας και Οικολογίας της Ακαδημίας υπό την υψηλή αιγίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου με τη συμμετοχή 60 Συνέδρων από 22 χώρες του κόσμου, μεταξύ των οποίων διακεκριμένοι επιστήμονες από όλο το φάσμα των επιστημών, αξιωματούχοι του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών, καθώς επίσης και εκπρόσωποι διαφόρων φορέων και οργανισμών.
          Ο εκ των διοργανωτών του Συνεδρίου Δρ. Λουκάς Ανδριανός, υπεύθυνος του Ινστιτούτου Θεολογίας και Οικολογίας της ΟΑΚ, στην εναρκτήρια ομιλία του, έθεσε τους στόχους του Συνεδρίου που βασίζονται στις εναλλακτικές λύσεις για τα σημερινά προβλήματα μέσα από το πρίσμα της ηθικής και πνευματικής δύναμης του ανθρώπου. Ο Δρ. Ηλίας Αβραμίδης και ο Δρ. Guillermo Kerber, από την Αργεντινή και την Ελβετία αντίστοιχα, τόνισαν την ανάγκη συμπαράστασης όλων των Εκκλησιών και της ευρύτερης κοινωνίας των πολιτών στην προστασία του περιβάλλοντος και στη μείωση της φτώχειας. Ο Πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης, Καθηγητής Δρ. Ιωάννης Φίλης αναφέρθηκε στην έννοια της αειφόρου ανάπτυξης και υπογράμμισε την ανάγκη για εφαρμογή της περιβαλλοντικής ηθικής και μέτρησης.
          Στο Μήνυμά Του προς το Συνέδριο, ο Οικουμενικός Πατριάρχης μεταξύ άλλων τόνισε: «Η Ορθόδοξος Εκκλησία απέδιδεν ανέκαθεν μεγίστην σημασίαν εις τον σκοπόν της δημιουργίας του ανθρώπου, ο οποίος σαφώς προσδιωρίσθη εις το βιβλίον της Γενέσεως : "και έλαβεν Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον, ον έπλασεν, και έθετο αυτόν εν τω παραδείσω εργάζεσθαι αυτόν και φυλάσσειν" (Γεν. β΄ 15), ως παράδεισον δε ηννόει όλην την υπό του Θεού δημιουργηθείσαν χάριν του ανθρώπου κτίσιν. Δυστυχώς, η διά της παρακοής των Πρωτοπλάστων επελθούσα ρήξις της σχέσεως του ανθρώπου μετά του Θεού διέρρηξε και την σχέσιν του ανθρώπου μετά του φυσικού περιβάλλοντος, οδηγήσασα εις ανεπανορθώτους στρεβλώσεις. Και τούτο διότι, οικεοποιηθείς ο πεπτωκώς άνθρωπος την κτίσιν, εθεώρησεν εαυτόν κύριον αυτής αντί εργάτου δικαιουμένου κατά θείαν παραχώρησιν να απολαμβάνη τους καρπούς και τα αγαθά αυτής, και υπέταξεν αυτήν "τη ματαιότητι" της απληστίας και αλαζονείας αυτού, ως ευστόχως σημειοί ο απόστολος Παύλος (Ρωμ. η΄ 20). Η τοιαύτη αλόγιστος και ιδιοτελής χρήσις της κτίσεως υπό των ολίγων όχι μόνον έβλαψε την κτίσιν, αλλ’ εστέρησε και στερεί μέγα μέρος της ανθρωπότητος των αναγκαίων δια την επιβίωσιν αυτού πόρων. Η Μήτηρ Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως... έχουσα την βεβαιότητα ότι οποιαδήποτε λύσις του πολυσημάντου τούτου ζητήματος, της σχέσεως τουτέστι του ανθρώπου προς το φυσικόν περιβάλλον, δεν είναι δυνατόν να διαχωρίζη την επιστημονικήν από της ηθικής παραμέτρου αυτού, χαίρει διά την επί το αυτό διαβούλευσιν εκπροσώπων της Εκκλησίας και του επιστημονικού κόσμου υπό την σκέπην της Αγίας ημών Εκκλησίας και της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης, αναμένουσα μετ’ ενδιαφέροντος και τα πορίσματα του τοιούτου Διεθνούς Συνεδρίου».
          Παράλληλα με τις εργασίες του Συνεδρίου πραγματοποιήθηκε έκθεση παιδικής ζωγραφικής με θέμα: οικο-κρίση, το περιβάλλον και η τέχνη. Στο διαγωνισμό συμμετείχαν περίπου 250 μαθητές από πολλά σχολεία του Ν. Χανίων. Πιο συγκεκριμένα, δήλωσαν συμμετοχή το Δημοτικό και Γυμνάσιο Κολυμπαρίου, το 2ο, 8ο και 14ο Δημοτικό Σχολείο Χανίων και το 2ο  Νηπιαγωγείο Χανίων. Στο πλαίσιο της εκθέσεως ζωγραφικής διαγωνίστηκαν 170 έργα μαθητών, τα οποία αξιολογήθηκαν από ειδικώς καθορισμένα μέλη του Συνεδρίου.
          Οι Σύνεδροι πραγματοποίησαν επίσκεψη γνωριμίας στην Μονή Χρυσοπηγής, στις εταιρείες Βιολέα και Terra Creta, καθώς και στο Δήμο Πλατανιά, όπου είχαν την ευκαιρία να συνομιλήσουν με το Δήμαρχο κ. Ιωάννη Μαλανδράκη. Ο κ. Μαλανδράκης αναφέρθηκε στις διάφορες προσπάθειες του Δήμου σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος και ανάδειξης της ενδοχώρας και των φαραγγιών του Δήμου Πλατανιά, οι οποίες αποτελούν προτεραιότητα παρά την οικονομική κρίση και τις συνέπειές της για τα οικονομικά των Δήμων.
          Τα Πορίσματα του Συνεδρίου αναμένεται να εκδοθούν προσεχώς.

24.9.12

Πασίχρωμο δειλινό Φθινοπώρου 2012

   Απόψε στο Μπανάτο της Ζακύνθου   
















Φωτογραφίες: π. Παναγιώτης Καποδίστριας / 24 Σεπτεμβρίου 2012

21.9.12

Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου: ΠΟΘΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ


Ὁμιλία τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου
κατά τήν Τελετήν Ἀπονομῆς Αὐτῷ τοῦ Τίτλου τοῦ Ἐπιτίμου Διδάκτορος 
ὑπό Πάντων τῶν Τμημάτων τοῦ Πολυτεχνείου Κρήτης 
(Χανιά, 2 Σεπτεμβρίου 2012)


Ἱερώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Κρήτης κύριε Εἰρηναῖε,
Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί, οἱ συγκροτοῦντες τήν Ἱεράν Ἐπαρχιακήν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης, καί λοιποί ἅγιοι ἀδελφοί,
Ἐξοχώτατοι κύριε Ἐπίτιμε Πρόεδρε τῆς Νέας Δημοκρατίας, κύριοι Ὑπουργοί καί λοιποί ἐκπρόσωποι τῶν τοπικῶν, δημοτικῶν καί ἄλλων ἀρχῶν,
Ἐλλογιμώτατε κύριε Πρύτανι μετά τῶν ἐκλεκτῶν μελῶν τῆς Συγκλήτου τοῦ Πολυτεχνείου Κρήτης,
Ἐλλογιμώτατοι κύριοι Καθηγηταί,
Ἀγαπητοί φοιτηταί καί φοιτήτριαι, 

Ἡ ἐξαιρετική τιμητική διάκρισις πρός τό πρόσωπον τῆς ἡμετέρας Μετριότητος διά τῆς ἀπονομῆς τοῦ τίτλου τοῦ ἐπιτίμου διδάκτορος τοῦ Πολυτεχνείου Κρήτης, τοῦ ἑδρεύοντος ἐν τῇ ἱστορικῇ πόλει τῶν Χανίων, ἀφ᾿ ἑνός μέν συγκινεῖ ἡμᾶς ἰδιαιτέρως, ἀφ᾿ ἑτέρου δέ ἀνάγεται, ὡς τό αἰσθανόμεθα καί ὡς λέγομεν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Θεολογίαν, εἰς τό πρωτότυπον, τοὐτέστιν εἰς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, τό ἐργαζόμενον διά μέσου τῶν αἰώνων ἕως τῆς σήμερον, ἐν μέσῳ ποικίλων δυσκολιῶν, διά τήν μετάδοσιν ἑνός οὐσιαστικοῦ μηνύματος, τό ὁποῖον ἀποβλέπει εἰς τήν ἐπικράτησιν ἐπί τῆς γῆς, δημιουργήματος τοῦ Θεοῦ, τῆς εἰρήνης, τῆς ἀγάπης, τῆς δικαιοσύνης καί γενικῶς τῆς βασιλείας Του, κατά τόν λόγον τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πρός τούς Ἀποστόλους Του.

Δοξάζομεν τόν Ἅγιον Τριαδικόν Θεόν διά τήν δωρεάν ταύτην, εὐχαριστοῦμεν ὑμᾶς ἅπαντας διά τήν προσγενομένην τιμήν εἰς τό ταπεινόν πρόσωπον ἡμῶν καί εὐχόμεθα εἰς ὑμᾶς ὅπως πληροῦσθε ὑπό χαρᾶς ἀνεκλαλήτου, ὑγείας ἀστεμφοῦς καί ἐμπνεύσεως πνευματικῆς, προκειμένου νά ἐργάζησθε τόσον διά τήν ἀνάπτυξιν τῆς ἐπιστήμης καί τῆς τεχνολογίας ὅσον, καί κυρίως, διά τήν βελτίωσιν τῶν κοινωνικῶν πραγμάτων καί τῶν ἀνθρωπίνων ἐπιδιώξεων, εἰς τήν διακονίαν τῶν ὁποίων καί ἐκλήθητε, κύριε Πρύτανι καί κύριοι Καθηγηταί.

Εἴθισται κατά τήν ἀπονομήν μιᾶς τοιαύτης τιμητικῆς διακρίσεως νά ἐκφωνῆται λόγος περί θέματος τό ὁποῖον ἐνδιαφέρει τόν σύγχρονον ἄνθρωπον καί δύναται νά ἀποβῇ ἐπωφελής. Ἄν καί γνωρίζομεν ἐπαρκῶς ὅτι οἱ παριστάμενοι εἰς τήν αἴθουσαν ταύτην εἶναι ἐγκρατεῖς τῆς ἐπιστήμης θεράποντες καί ὁ χρόνος περιωρισμένος, ἐν τούτοις θά προσπαθήσωμεν νά ἐκφράσωμεν σκέψεις τινάς περί τοῦ θέματος τῆς Οἰκολογίας καί τοῦ πόθου πρός τήν ἐπιστημονικήν ἔρευναν καί τεχνολογίαν, ἧς τεχνίτης καί δημιουργός ὁ Θεός (πρβλ. Ἑβρ. ια΄ 10). Βεβαίως, δέν εἶναι δυνατόν νά ἀναλυθοῦν πλήρως αἱ σκέψεις αὗται, ὅμως θά τεθοῦν ἐνώπιόν σας κατά τό λόγιον "δίδου σοφῷ ἀφορμήν καί σοφώτερος ἔσται" (Παρ. θ΄,9).

Ὅταν πρό μερικῶν ἐτῶν, Ἱερώτατοι ἀδελφοί, κύριοι ἀκαδημαϊκοί διδάσκαλοι καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,  παρακολουθοῦντες τάς φυσικάς καταστροφάς, τάς ὁποίας προεκάλει ἡ ἀνθρωπίνη δραστηριότης, ἐπροβληματίσθημεν καί ἐξεκινήσαμεν μίαν προσπάθειαν διαφωτίσεως τοῦ κοινοῦ περί τῆς ἀξίας καί τῆς σημασίας τοῦ περιβάλλοντος διά τήν ἀνθρωπίνην ζωήν, ἀσφαλῶς δέν προεβλέπομεν τότε ὅτι ἡ Οἰκολογία  θά καθίστατο εἰς τόσον μικρόν διάστημα  ἐ π ι σ τ ή μ η  καί πανανθρώπινος π ό θ ο ς. Χιλιάδες μελετήματα ἔχουν ἔκτοτε δημοσιευθῆ διά τάς ἐπιπτώσεις τῶν περιβαλλοντικῶν καταστροφῶν εἰς τήν ζωήν τοῦ ἀνθρώπου. Ἑκατομμύρια ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι δέν εἶχον ἀκούσει τήν λέξιν περιβάλλον, εἶναι σήμερον ἔνθερμοι ὑποστηρικταί τῆς προστασίας αὐτοῦ.

Ἡ ἐπιστήμη ἐπιβεβαιοῖ πλέον καθημερινῶς ὅτι τά κέρδη ἐκ τῆς σκληρᾶς ἐκμεταλλεύσεως τῶν περιβαλλοντικῶν πόρων εἶναι πολλάκις ὀλιγώτερα ἀπό τάς ζημίας τάς ὁποίας προκαλεῖ ἡ ἐκμετάλλευσις αὕτη. Ἐπί πλέον, τά κέρδη καρποῦνται ὀλίγοι, ἐνῷ τάς ζημίας ὁλόκληρος ἡ ἀνθρωπότης. Διά τήν τρύπαν τοῦ ὄζοντος ὑπάρχουν ἀρκετοί ὑπεύθυνοι, ἀλλά οὐδείς ὑπάρχει ὁ ὁποῖος νά μή ὑφίσταται τάς συνεπείας τῆς ὑπάρξεώς της. Διά τό φαινόμενον τοῦ θερμοκηπίου καί τάς δυσμενεῖς ἐπιπτώσεις του, ὑπάρχουν ἀρκετοί συνυπεύθυνοι, ἀλλά σύνολος ἡ ἀνθρωπότης ὑφίσταται τάς συνεπείας.

Ὅταν, λοιπόν, πρό πολλῶν ἐτῶν, οἱ πλέον εὐαίσθητοι καί οἱ πλέον ἐνήμεροι ἀνεκίνησαν τό θέμα τῆς προστασίας τοῦ περιβάλλοντος, ἐθεωρήθησαν ρομαντικοί, αἰθεροβάμονες καί ἀκραῖοι, ἀντίθετοι πρός τήν πρόοδον. Τά ἐπακολουθήσαντα ἀκραῖα καιρικά φαινόμενα, ἡ ἔκρηξις εἰς τό ἐργοστάσιον πυρηνικῆς ἐνεργείας τοῦ Τσερνομπίλ, ἡ διαρροή πετρελαίου εἰς τόν κόλπον τοῦ Μεξικοῦ καί ἄλλα παρόμοια γεγονότα ἀφύπνισαν τάς συνειδήσεις καί μετέτρεψαν τούς εἰρωνευομένους τό ἐνδιαφέρον διά τό περιβάλλον εἰς ἐρευνητάς τῶν σχέσεων τῶν ἀνθρωπίνων ἐπεμβάσεων εἰς αὐτό πρός τά ἐπιζήμια φαινόμενα. 

Ὡς ἦτο φυσικόν, οἱ ἐρευνηταί διαφόρων εἰδικοτήτων ἤρχισαν τάς μετρήσεις, τάς ἐκτιμήσεις καί τήν ἐξαγωγήν ἐπιστημονικῶν συμπερασμάτων διά τάς σχέσεις μεταξύ τῶν δραστηριοτήτων τοῦ ἀνθρώπου καί τῶν ἐπιζημίων συνεπακολούθων αὐτῶν. Οὕτω, προέκυψε μία νέα ἐπιστήμη, ἡ Οἰκολογία, καί ἕνας νέος κανονιστικός κλάδος τοῦ νομικοῦ χώρου, ἡ παντοειδής Νομοθεσία, περί τῶν ἀναγκαίων νά ληφθοῦν μέτρων διά τήν προστασίαν τοῦ περιβάλλοντος.

Ὁ πόθος διατηρήσεως τῆς ὀμορφιᾶς τοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος παρεκίνησε τούς πρώτους ρομαντικούς περιβαλλοντολόγους νά ἐνδιαφερθοῦν διά τό θέμα, μετεξειλίχθη εἰς ζῆλον ἀναριθμήτων ἐπιστημόνων καί ἐπιστημονικῶν ἱδρυμάτων διά τήν ἐξεύρεσιν λύσεων εὐνοϊκωτέρων διά τό περιβάλλον. Τοιουτοτρόπως, συνεχῶς βελτιοῦνται αἱ μηχαναί ἐσωτερικῆς καύσεως, ὥστε νά ἐκπέμπουν ὁλονέν ὀλιγώτερα ἐπιβλαβῆ καυσαέρια. Συνεχῶς ἐξευρίσκονται μέθοδοι μικροτέρας καταναλώσεως ἐνεργείας, διά τήν ἐπίτευξιν τοῦ αὐτοῦ ἔργου. Συνεχῶς βελτιοῦνται οἱ τρόποι περιορισμοῦ τῶν δυσμενῶν ἐκπομπῶν. Βεβαίως, εἰς τά διεθνῆ συνέδρια διά τό περιβάλλον, αἱ προηγμέναι βιομηχανικῶς χῶραι, αἱ ὁποῖαι εἶναι αἱ περισσότερον ὑπεύθυνοι διά τήν κακήν ἐπίδρασιν τῆς βιομηχανίας των εἰς τό περιβάλλον, διστάζουν νά ἀποδεχθοῦν τά ὑπό τῆς ἐπιστήμης προτεινόμενα μέτρα διά τήν μείωσιν τῶν δυσμενῶν αὐτῶν ἐπιρροῶν τῆς ἀναπτύξεώς των.

Ἀλλά ὁ ἀνταγωνισμός συνεχίζεται, αἱ πιέσεις τῶν ποθούντων καλύτερον περιβάλλον αὐξάνονται, οἱ ἐπιστήμονες ἐφευρίσκουν καί νέας μεθόδους ὀλιγώτερον δαπανηράς διά τόν περιορισμόν τῶν δυσμενῶν ἐπιρροῶν εἰς αὐτό τῆς βιομηχανικῆς προόδου καί τελικῶς ἐλπίζομεν ὅτι ὁ πόθος διά καλύτερον περιβάλλον θά γενικευθῇ καί θά μετατραπῇ εἰς ἐπιστημονικήν πρότασιν καί εἰς νομοθετικήν ἐντολήν.

Ἀσφαλῶς, ἡ διαπάλη αὐτή θά ἔχῃ ὡς συνέπειαν τόν περιορισμόν ὡρισμένων ὑπερβολῶν τῆς βαθείας οἰκολογίας, εἰς τρόπον ὥστε τό αἴτημα τῆς προστασίας τοῦ περιβάλλοντος νά ἔχῃ εὔλογα καί πρακτικῶς ἐφαρμόσιμα ὅρια, νά μή γίνεται δηλαδή ἐμπόδιον εἰς τήν ἀναγκαίαν διά τήν ἐπί γῆς ζωήν τοῦ ἀνθρώπου ἐπέμβασιν εἰς τό φυσικόν περιβάλλον. Ἡ κατάστασις δέν ἔχει εἰσέτι ἐξισορροπηθῆ. Ὁ πόθος διά οἰκολογικόν περιβάλλον ἔχει αὐξηθῆ. Ἡ ἐπιστήμη ἔχει μελετήσει πολλά θέματα καί ἔχει εὕρει ἀξιολόγους λύσεις. Αἱ ἀντιδράσεις τῶν οἰκονομικῶς θιγομένων ἀπό τό κόστος τῶν περιβαλλοντικῶν μέτρων συνεχίζονται, ἐνίοτε ἔργα ἀπαραίτητα ἤ ὠφέλιμα διά τοπικάς κοινωνίας παρεμποδίζονται ὡς ἐπιδρῶντα δυσμενῶς εἰς τό περιβάλλον, ἐνῷ θά ἦτο δυνατόν διά τῆς λήψεως καταλλήλων μέτρων καί τά ἔργα νά ἐπιτελεσθοῦν καί τό περιβάλλον νά προστατευθῇ, ἤ τοὐλάχιστον νά θιγῇ εἰς ἀνεκτόν βαθμόν, ὥστε συγκρινομένου τοῦ γενικωτέρου ὀφέλους καί τῆς περιβαλλοντικῆς ζημίας ἐκ τῆς ἐκτελέσεως τοῦ ἔργου νά κριθῇ εὐλόγως ὅτι ἀμφότερα δύνανται νά συνυπάρξουν.

Ἡ ἐπιστήμη διά τό περιβάλλον δέν ἀναιρεῖ τήν ἀγάπην διά τόν ἄνθρωπον. Ἀντιθέτως, προϋποθέτει αὐτήν. Ἀγαπῶμεν τό περιβάλλον ὡς ἔκφρασιν τῆς ἀγαθότητος καί τοῦ κάλλους τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ταὐτοχρόνως καί ὡς προσφοράν Αὐτοῦ πρός τόν ἄνθρωπον, εἰς τόν ὁποῖον ἔδωκε τήν ἐντολήν νά κατακυριεύσῃ τῆς γῆς, ὄχι βεβαίως καταστρεπτικῶς ἀλλά χρηστικῶς.

Ἡ κατακυρίευσις τῆς γῆς, ὡς ἐντολή τοῦ Θεοῦ, περιλαμβάνει ἐπί πλέον τῆς φυσικῆς ἐξουσιάσεως καί τήν πνευματικήν τοιαύτην. Κατεξουσιάζει ὁ ἄνθρωπος τῆς γῆς, ὅταν γνωρίζῃ τάς δυνάμεις αἱ ὁποῖαι κρύπτονται εἰς διάφορα στοιχεῖα αὐτῆς. Διά τῆς βαθυτέρας γνώσεως τῶν φυσικῶν ἰδιοτήτων τῶν διαφόρων στοιχείων τοῦ πλανήτου, ἀποκτῶμεν τήν ἐπιστημονικήν ἐξουσίαν ἐπ᾿ αὐτῶν καί τήν συνεπακόλουθον τεχνολογικήν δυνατότητα χρησιμοποιήσεως αὐτῶν. Ἑπομένως, ἡ  τ ε χ ν ο λ ο γ ί α, ὡς σύγχρονος ἀνθρωπίνη προσπάθεια, δέν εἶναι, ὡς ἐφοβήθησάν τινες, αὐθάδεια τῆς ἀνθρωπίνης ὑπεροψίας ἔναντι τῆς φύσεως, ἀλλά  ε ὐ λ ο γ η μ έ ν η  κ α τ ε ξ ο υ σ ί α σ ι ς  τῆς γῆς διά τῆς βαθυτέρας ἐπιγνώσεως τῶν ἰδιοτήτων της.

Διά τόν πρωτόγονον ἄνθρωπον, εἷς ὄγκος μεταλλεύματος ἀπετέλει ἁπλῶς ἕνα λίθον. Ἡ γνῶσις ὅτι ὁ λίθος οὗτος ἀποτελεῖ ὀρυκτόν σίδηρον μεταλλεύματος, αὐξάνει τήν κατεξουσίασιν τοῦ ἀνθρώπου ἐπί τῆς γῆς, διότι ἀναγκάζει τόν λίθον τοῦτον νά δώσῃ τό μετάλλευμα τοῦ σιδήρου, ὁ ὁποῖος τόσον πολύ χρησιμοποιεῖται εἰς τήν σύγχρονον ζωήν.

Βεβαίως, εἰς τήν χρῆσιν τῶν δυνατοτήτων, τάς ὁποίας παρέχει εἰς τόν ἄνθρωπον ἡ τοιαύτη ἐπιστημονική κατεξουσίασις τῆς γῆς, ὑπάρχουν ἠθικά ὅρια. Διότι ἡ θεϊκή ἐντολή τῆς ἐπιστημονικῆς κατεξουσιάσεως τῆς γῆς, δέν ἐμπεριέχει καί τήν ἐντολήν ἤ τήν ἔγκρισιν τοῦ Θεοῦ διά τήν καταστροφικήν χρῆσιν τῶν σχετικῶν δυνατοτήτων, τάς ὁποίας ἐπισημαίνει ὁ ἄνθρωπος.

Ἐν συμπεράσματι, ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ δέν ἔρχεται εἰς ἀντίθεσιν μέ τήν τεχνολογικήν γνῶσιν καί ἀνάπτυξιν, ἀλλά μέ τήν ἀνήθικον χρῆσιν αὐτῆς. Εἶναι βεβαίως καί ἀτυχῶς γεγονός, ὅτι πολλαί τῶν τεχνολογικῶν ἐξελίξεων προεκλήθησαν ἀπό τήν ἐπιθυμίαν ἀποκτήσεως ὑπό τοῦ κακοῦ ἀνθρώπου μεγαλυτέρων καταστροφικῶν δυνατοτήτων διά νά χρησιμοποιηθοῦν αὗται διά τήν καταστροφήν τοῦ ἀντιπάλου. Παρά ταῦτα, πολλαί τούτων ἀπετέλεσαν ἐφευρέσεις ἐπωφελεῖς εἰς τήν καθημερινήν ζωήν, αἱ ὁποῖαι εὐρέως χρησιμοποιοῦνται σήμερον ὑπό τῆς πλειονότητος τῶν ἀνθρώπων.

Τό ἀληθές περιεχόμενον τοῦ Θ ε λ ή μ α τ ο ς τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅτι τοῦτο ἐμπερικλείει τούς ὅρους τῆς ἀνθρωπίνης εὐδαιμονίας καί εὐφροσύνης. Ἑπομένως, δέν πρόκειται περί “θελήματος”, ἀλλά περί ὅρων καί κανόνων πνευματικῆς ὑγιείας, οἱ ὁποῖοι ἀποβλέπουν εἰς τόν ἄνθρωπον καί ὄχι εἰς τόν Θεόν. Δέν εἶναι ὁ Θεός ὁ ἰσχυρός Θεός, ὁ Ὁποῖος θέλει καί ἀπαιτεῖ ἀπό τούς ἀνθρώπους νά κάνουν αὐτό ὅπερ θέλει, ἀλλά εἶναι ὁ Θεός ὁ στοργικός Πατήρ, ὁ Ὁποῖος διδάσκει εἰς τά τέκνα Του τί πρέπει αὐτά νά θέλουν καί νά πράττουν, διά νά εὑρίσκωνται εἰς ἀπέραντον εὐφροσύνην καί ἀγαλλίασιν, χρησιμοποιοῦντα καί ἐκμεταλλευόμενα τήν δημιουργίαν τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποίαν διέθεσεν ὡς κληρονομίαν καί παρακαταθήκην εἰς πάντας ἀνθρώπους, τούς κατ᾿ εἰκόνα καί καθ᾿ ὁμοίωσιν Αὐτοῦ πλασθέντας, διό καί μαζί μέ τόν ἄνθρωπον ἡ κτίσις πᾶσα ἀποκαραδοκεῖ τήν σωτηρίαν αὐτῆς.

Εἶναι μέγα λάθος νά βλέπωμεν τόν Θεόν ὡς εἰκόνα τοῦ ἐμπαθοῦς ἀνθρώπου καί τάς σωτηριώδεις ἐνεργείας Αὐτοῦ διά τόν ἄνθρωπον ὡς θεοκεντρικάς καί ὡς ἀποβλεπούσας εἰς τήν ἱκανοποίησιν τοῦ Θεοῦ ἤ τῆς θείας δικαιοσύνης κατ᾿ ἀντιγραφήν τῶν ἐπιδιώξεων τῆς ἀνθρωπίνης διπλωματίας ἤ τῆς ἀνθρωπίνης ἐπιστημονικῆς ἐρεύνης, ἡ ὁποία φθάνει μέχρις ἑνός ὁρίου, τό ὁποῖον δέν δύναται νά ὑπερβῇ, κατά τόν προφητάνακτα Δαυΐδ "ὅριον ἔθου, ὅ οὐ παρελεύσονται (Ψαλμ.103, 9). Τό ὀρθόν εἶναι ὅτι ὁ Θεός ἐνεργεῖ ἐξ ἀγάπης, αὐτοθυσιαστικῶς ὑπέρ τοῦ ἀνθρώπου καί οὐδέν ἴχνος ἔχει ἐπιθυμίας πρός τιμωρίαν τοῦ ἀνθρώπου ἤ τοῦ ἀντιπάλου του ἤ τοῦ ἐχθροῦ του, ἤ τοῦ ἀνυπακόου πρός Αὐτόν, ἤ τοῦ μή συμμορφουμένου πρός τάς ἐπιταγάς καί διδασκαλίας Του, πρός τό Θέλημά Του,  ἀνθρωπομορφικῶς εἰπεῖν, καί, ἑπομένως, ὅταν λέγωμεν ὅτι ἀπειλεῖ ἐννοοῦμεν ὅτι ἐπισημαίνει τάς δυσμενεῖς συνεπείας τῶν ἐγωκεντρικῶν καί χωρίς ἀγάπην ἀνθρωπίνων πράξεων, ἀκόμη καί διά τῆς ἐπιστήμης καί τῆς τεχνολογικῆς ἐρεύνης διενεργουμένων.

Οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου πρός τούς Μαθητάς Του "οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν [...]∙ οὐχ οὕτω δ' ἔσται ἐν ὑμῖν, [...] καί ὅς ἄν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος" (Μαρκ. ι΄42-43) ἐκφράζουν κατά ἐπιγραμματικόν τρόπον τάς βασικάς κατευθύνσεις τῆς Μεθοδολογίας τοῦ Θεοῦ καί τῶν Μαθητῶν Του, ὅπως βεβαίως καί τῆς ἐπί γῆς Ἐκκλησίας Του, ἀλλά καί τῆς ἐπιστημονικῆς μεθοδολογίας καί τεχνολογίας.

Ἐάν θελήσωμεν νά ἐφαρμόσωμεν αὐτάς τάς ἀρχάς εἰς τήν ἀνθρωπίνην ἔρευναν καί ἐπιστήμην δέν θά ἔχωμεν τά ἐπιζητούμενα ἀποτελέσματα, διότι διά τῆς  ἐπεμβάσεως καί τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, ἐξ Οὗ πᾶσα δόσις ἀγαθή καί πᾶν δώρημα τέλειον, ἐν τῇ ζωῇ τῶν ἀνθρώπων, τῶν ἐθνῶν καί τῶν λαῶν, ἀλλά καί τῆς ἐπιστήμης καί τῆς τεχνολογικῆς ἐρεύνης,  ἐπιδιώκονται στόχοι σωτηρίας  καί  πόθου, στόχοι δηλαδή ἀποβλέποντες εἰς τό καλόν τοῦ ἀπέναντί μας, καί ὄχι κατεξουσιάσεως αὐτοῦ.

Ἀλλά, βεβαίως, δέν πρέπει νά λησμονῶμεν, ὅτι τόσον τήν συμπαντικήν ζωήν, ὅσον καί τό ἀνθρώπινον γήϊνον περιβάλλον, κυβερνᾷ ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος ἔχει τό ἰδικόν Του σχέδιον καί πρόγραμμα ἐξελίξεως. Εἶναι γνωστόν, ὅτι εἰς τήν φυσικήν ἱστορίαν τοῦ πλανήτου τῆς γῆς, ἔχουν εἰς τά βάθη τῶν αἰώνων σημειωθῆ τεράστιαι φυσικαί μεταβολαί, ὡς ἡ ἀπόκλισις τοῦ ἄξονος τῆς γῆς, ἡ ἐποχή τῶν παγετώνων καί ἄλλα, τά ὁποῖα ἐάν εἶναι εἰς τό σχέδιον τοῦ Θεοῦ νά ἐπαναληφθοῦν, οὐδεμία ἀνθρωπίνη δύναμις καί οὐδεμία ἀνθρωπίνη ἐπιστήμη δύναται νά τά ἀποτρέψῃ.

Τό πράγματι ἀνθρωπίνως ἀδύνατον τοῦτο ἔργον, δύναται νά ἀποτρέψῃ ἡ προσευχή ἑνός ταπεινοῦ Ἁγίου, ἔχοντος πίστιν ὥστε ὄρη μεθιστάνειν (πρβλ.Α΄ Κορ. ιγ΄ 2). Εἶναι γνωστόν, ἐκ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅτι ἡ προσευχή ἑνός ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ ἐπεμήκυνε τήν διάρκειαν τῆς ἡμέρας (στήτω ὁ ἥλιος κατά Γαβαών, Ἰη. ι΄ 12), δηλαδή εἶχεν ἐπίδρασιν ἐπί τήν κίνησιν τῶν οὐρανίων σωμάτων. Καί εἰς ἄλλην περίπτωσιν, ἡ προσευχή ἑνός ἄλλου Ἁγίου ἀνέστρεψε τήν κατεύθυνσιν τῆς κινήσεως τοῦ πλανήτου. Τά ἐπιστημονικῶς ἀσύλληπτα γεγονότα ταῦτα μαρτυροῦν, ὅτι καί σήμερον, πέραν τῆς ἐπιστήμης καί τῶν μικρῶν δυνάμεων τοῦ φυσικοῦ ἀνθρώπου, ὑπάρχει ἡ εὐήκοον οὖς τείνουσα πρός τήν προσευχήν τῶν πιστῶν παντοκρατορική δύναμις.

Καί ἐάν ἀξίζῃ τόν κόπον νά γίνωνται τόσαι προσπάθειαι διά τήν προστασίαν τοῦ περιβάλλοντος διά τῆς χρησιμοποιήσεως τῶν ὑλικῶν δυνατοτήτων τοῦ ἀνθρώπου καί τῶν ὅσων οὗτος ἐξουσιάζει κατ᾿ ἐντολήν τοῦ Θεοῦ φυσικῶν δυνάμεων, πόσον ἀξίζει τόν κόπον νά ζητήσωμεν τάς προσευχάς τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, αἱ ὁποῖαι δύνανται νά ἐνεργοποιήσουν τήν παντοδύναμον ἐνέργειαν τοῦ Θεοῦ. Τό δεύτερον δέν σημαίνει βεβαίως ὅτι θά παραιτηθῶμεν τῶν εἰς τήν ἐξουσίαν μας ἀνθρωπίνων προσπαθειῶν. Σημαίνει, ὅτι πρέπει νά ζητήσωμεν ὅπως ὁ Κύριος ἐπευλογήσῃ αὐτάς διά νά ἔχουν τό ποθούμενον εὐεργετικόν ἀποτέλεσμα. Διότι ἐάν μή Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον ἤ διαφυλάξῃ τό περιβάλλον, εἰς μάτην ἐκοπίασεν ὁ ἐπιχειρῶν νά διατηρήσῃ αὐτό (πρβλ. Ψαλμ. 126). Ἀλλά καί διά νά ἐπέμβῃ ὁ Θεός, χρειάζεται νά τό ζητήσῃ ὁ ἄνθρωπος καί νά καταβάλῃ τόν κόπον, ὁ ὁποῖος ἀπαιτεῖται. 

Ἐπευλογοῦμεν, λοιπόν, ὁλοκαρδίως τό ἔργον σας, κύριοι ἀκαδημαϊκοί διδάσκαλοι, εὐχόμενοι ὅπως ὁ Θεός, ὁ Κύριος καί κυβερνήτης τοῦ παντός, σᾶς ἐμπνέῃ εἰς τήν ἐπιστημονικήν κατακυρίευσιν τῆς γῆς, ὡς ἡ ἀπό τῆς ἐνάρξεως τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου ἐντολή Του, ἵνα οὕτω καί τό περιβάλλον φυλάσσεται καί ὁ ἄνθρωπος ἀπολαμβάνῃ τά ἀγαθά τῆς Δημιουργίας.

Εἶσθε ὅλοι σας ἐξέχουσαι προσωπικότητες τῆς ἐπιστήμης καί τῆς τεχνολογίας καί τῆς διεθνοῦς οἰκονομικῆς-ἐπιστημονικῆς σκηνῆς ἐν τῇ εὐάνδρῳ καί γενναίᾳ ταύτῃ Νήσῳ τῆς Κρήτης, τῆς προεξαρχούσης ἀνέκαθεν, ἀπό τῶν μινωϊκῶν χρόνων μέχρι τῆς σήμερον, εἰς τήν ἔρευναν καί τήν ἀναζήτησιν τῆς ἀληθείας περί τά θέματα καί τά προβλήματα τῆς ζωῆς καί τῆς δημιουργίας. Ἀναδεικνύετε τά αἴτια καί προτείνετε λύσεις. Ὡς γνωστόν, ἐντολή τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀναζήτησις καί ἐπίγνωσις τῆς ἀληθείας. Τῆς θεογνωσίας, τῆς ἀνθρωπογνωσίας, τῆς κοσμογνωσίας. Ἐντολή τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅμως, ἐπί πλέον, τό κατ᾿ ἀλήθειαν ζῆν. Ἔτι μᾶλλον: τό ἀληθεύειν ἐν ἀγάπῃ (Ἐφεσ. δ΄, 15). Τοῦτο σημαίνει ἀπροκατάληπτον προσέγγισιν τῶν προβλημάτων καί τῆς ζωῆς καί τῆς δημιουργίας δι᾿ ἐπιστημονικῶν μεθόδων καί τῆς χρήσεως τῶν μέχρι σήμερον ἐπιτευγμάτων τῆς ἐπιστήμης, τά ὁποῖα ὅμως δέν ὑπερβαίνουν τήν ἀλήθειαν τῶν ὄντων, τῆς δημιουργίας, τῆς ζωῆς, τῆς γνωστῆς ἐμπερικῶς καί ἀγνώστου, πλήν ὅμως ψηλαφητῆς καί δι᾿ ἀοράτων νοουμένης πολυμερῶς καί πολυτρόπως (Ἑβρ. α΄ 1) ζωῆς καί ἀνθρωπίνης νοήσεως, ἡ ὁποία ὅμως δέν ὑπέρκειται τῶν ὧν νοοοῦμεν ἤ κατανοοῦμεν.

Χρειαζόμεθα Μ α ρ τ υ ρ ί α ν,  ἀ π ο κ ά λ υ ψ ι ν  καί  κ α τ α γ γ ε λ ί α ν  τῶν αἰτίων, τά ὁποῖα  προκαλοῦν τά φαινόμενα τῆς ἐπιστήμης καί τῆς ζωῆς καί ὁδηγοῦν πρός πόθον ἀνακαλύψεώς των καί διασαφήσεώς των. Καί διεθνῆ ἐπιστημονικήν σ υ ν ε ρ γ α σ ί α ν,  ἀ λ λ η λ ε γ γ ύ η ν,  ἀ φ ύ π ν ι σ ι ν τῶν συνειδήσεων, σ υ μ μ ε τ ο χ ή ν εἰς τόν ἀγῶνα ἐναντίον πάσης μορφῆς βίας καί πολεμικῶν ἤ ἄλλων συγκρούσεων, ἐναντίον τῶν φοβερῶν, ἀνθρωποκτόνων ἀσθενειῶν τῆς ἐποχῆς μας, τῆς πτωχείας καί ὑπερχρεώσεως ὁλοκλήρων χωρῶν καί λαῶν, ἐναντίον πάσης μορφῆς ἀδικίας, καί ὑπέρ τῆς ὑπερισχύσεως τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἐξ ἀγάπης, ἐνδιαφέροντος καί πόθου διά τήν ἐν εὐχαριστίᾳ ἀπόλαυσιν τοῦ ἀνθρώπου ἐδημιούργησε τόν ὡραῖον τοῦτον κ ό σ μ ο ν, ἀκατανόητον καί ὅμως τοῖς ποιήμασι τοῦ Κυρίου κατανοούμενον, διά τῆς συνεχοῦς ἐρεύνης καί τῆς τεχνολογικῆς ἐπιστήμης.

Συναισθανόμενοι τό μέγεθος τῆς ἤδη προκληθείσης βλάβης εἰς τό περιβάλλον ἐκ τῶν ρύπων καί ἐκ τῆς ἄνευ συνέσεως ἀνθρωπίνης παρεμβάσεως εἰς τήν φύσιν, ἔχοντες δέ μέγαν τόν φόβον ὅτι τό οἰκολογικόν ζήτημα, τό ἕως πρό δεκαετίας ἀντιμετωπιζόμενον ὡς δευτερεῦον καί τριτεῦον εἰς τήν διάταξιν τῶν πρός ἐπίλυσιν ζητημάτων, σταδιακῶς θά ἐξελίσσεται ὅλον καί εἰς περισσότερον δυσεπίλυτον -ἤ καί ὅ μή γένοιτο εἰς μή ἀναστρέψιμον- πρόβλημα, ἀναγνωρίζομεν καί τιμῶμεν τό ἔργον σας καί τήν προσφοράν σας, ὑπό τήν προϋπόθεσιν, ἐπαναλαμβάνομεν, ὅτι ἡ γνῶσις καί ἡ ἐπέκτασίς της ἐντάσσεται καί ἐξελίσσεται ὅσον ἐπιτρέπει ὁ Θεός καί ἡ παντοκρατορική δύναμίς Του, ἐν τῇ ὁποίᾳ καί ζῶμεν καί κινούμεθα καί ἐσμεν.

Ὁ καθ᾿ ἡμᾶς Ἁγιώτατος Ἀποστολικός καί Πατριαρχικός Οἰκουμενικός Θρόνος τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ ὁποίου κληρουχία ἐκκλησιαστικῶς, πνευματικῶς καί κανονικῶς τυγχάνει καί τό ἐκκλησιαστικόν τοῦτο Θέμα τῆς Κρήτης, διά τήν ὁποίαν καυχᾶται καί σεμνύνεται οὗτος, διότι τοιοῦτος ἔτυχεν αὐτῷ παρά Θεοῦ κλῆρος, παρά τάς δυσχερείας, τάς ὁποίας ἀντιμετωπίζει, ἔχει ἀναλάβει ἐντατικάς πρωτοβουλίας ἐν τῇ ἀνωτέρω ἐννοίᾳ. 

Ἀρκούμεθα εἰς δύο μόνον ἐπισημάνσεις:

Πρῶτον: Εἰς τά πλαίσια Διεθνῶν Διασκέψεων καί Συνεδρίων, τά ὁποῖα κατά διαστήματα ὀργανώνει, τονίζει καί ἐμμένει, ἐπισημαῖνον τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, ὅτι κάθε ἐμπόδιον εἰς τήν ἔρευναν καί τήν ἐπιστήμην ἀποτελεῖ παράβασιν τοῦ Θελήματος τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἐναντίον τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ Θεοῦ καί τῆς καλῆς λίαν δημιουργίας Του (πρβλ. Γεν. α΄).

Δεύτερον: Ἡ ἐμπεπιστευμένη εἰς τόν ἄνθρωπον θεία δημιουργία ὀδυνᾶται σήμερον ὑπό τήν πίεσιν τῆς πολυμόρφου καί πολυκαταστροφικῆς οἰκολογικῆς κρίσεως. Ἔχει ἀναλάβει, ὡς τοῖς πᾶσι γνωστόν, τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον συντόνους πρωτοβουλίας πρός τήν κατεύθυνσιν αὐτήν. Ἐπαινεῖ πᾶσαν ἀνάλογον δρᾶσιν. Καί εἶναι βεβαίως πρόθυμον διά πᾶσαν εὐεργετικήν ὑπέρ τῆς κτίσεως συνεργασίαν καί μετά τοῦ τιμῶντος σήμερον τήν ἡμετέραν Μετριότητα Πολυτεχνείου τῆς Κρήτης, τοῦ ἔχοντος νά ἐπιδείξῃ πανθολογουμένως ἄριστα ἐπιτεύγματα εἰς τό ἀντικείμενον τῆς ἐρεύνης καί ἐνασχολήσεώς του καί προετοιμάζοντος διά τήν αὔριον τῆς Κρήτης, τῆς Ἑλλάδος καί τῆς οἰκουμένης ἐν γένει ἀξιολόγους ἐρευνητάς τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ, τοῦ Αἰτίου καί τοῦ Αἰτιατοῦ. Εἴη τό Ὄνομα τοῦ Κυρίου εὐλογημένον καί διά τήν μαρτυρίαν ταύτην τῆς ἐπιστήμης ἐν Κρήτῃ. 

Σᾶς εὐχόμεθα καί λέγομεν μετά τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: "ὁ Θεός τῆς ἐλπίδος πληρώσαι ὑμᾶς πάσης χαρᾶς καί εἰρήνης ἐν τῷ πιστεύειν, εἰς τό περισσεύειν ὑμᾶς ἐν τῇ ἐλπίδι ἐν δυνάμει Πνεύματος Ἁγίου" (Ρωμ. ιε΄, 13). 

Σᾶς εὐχαριστοῦμεν διά τήν ἀγάπην σας καί τήν ὑπομονήν σας, καί ὅλως ἰδιαιτέρως διά τήν προσγενομένην εἰς ἡμᾶς καί εἰς τόν Ἁγιώτατον Ἀποστολικόν καί Πατριαρχικόν Οἰκουμενικόν Θρόνον τιμήν καί ἐπικαλούμεθα ἐφ᾿ ὑμᾶς καί ἐπί τάς οἰκογενείας σας, καθώς καί εἰς τούς ἀγαπητούς φοιτητάς καί φοιτητρίας τήν ἀγάπην καί τό πλούσιον Ἔλεος τοῦ Δημιουργοῦ πάσης τῆς κτίσεως καί τοῦ αὐξάνοντος τόν πόθον καί τήν ἔφεσιν ὅλων σας πρός ἀποκάλύψιν τῶν μυστηρίων Του, μέ τήν βεβαίαν πεποίθησιν ὅτι καί ἐν προκειμένῳ τό Πολυτεχνεῖον σας θά πρωτοστατήσῃ εἰς τήν σωτήριον παρέμβασιν διά τό οἰκοσύστημα καί δι᾿ ὅλον τόν πλανήτην, ὡς ρηξικέλευθον καί πρωτοπόρον ὑπάρχον, καί μέ τήν ἐλπίδα ζέουσαν ὅτι ἡ Θεία Χάρις συνδράμουσα θά ἐντείνῃ καί θά ἐπιταχύνῃ τάς ὑμετέρας προσπαθείας. 

Ἐπικαλούμεθα ἐπί τάς προσπαθείας σας τήν Χάριν, τήν Ἀγάπην, τόν Φωτισμόν καί τό Ἔλεος τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν.

6.9.12

"Άνθρωπος Θεματοφύλαξ της Κτίσεως". Οικολογικό Συνέδριο στο Μοναστήρι του Bose, 5-8 Σεπτεμβρίου 2012 / Μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχου


XX International Ecumenical Conference on Orthodox spirituality 


ΤΕΤΑΡΤΗ, 5 Σεπτεμβρίου 2012
9 π.μ.

Έναρξη συνεδρίου
Χαιρετισμοί

Η Κτίσις στην Αγία Γραφή
ΕΝΖΟ ΒΙΑΝCHI, Prior of Bose

Ιερείς της Κτίσεως: η διακονία του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την προστασία της Κτίσεως
+ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΡΓΑΜΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ

3:30 μ.μ.

Η Εκκλησία και τα οικολογικά προβλήματα
+AMVROSIJ OF GATČINA

Φύσις τραυματιώσα και ιαθείσα στον στοχασμό των Πατέρων των πρώτων χριστιανικών αιώνων
JOHN BEHR

ΠΕΜΠΤΗ, 6 Σεπτεμβρίου 2012

«Βίβλος Κτίσεως»: Η φύσις κατά τους Πατέρες της συριακής παραδόσεως
ΝΕΣΤΩΡ ΚΑΒΒΑΔΑΣ

Σκέψεις περί της χριστολογικής προσεγγίσεως ανθρώπου και Κτίσεως του οσίου Μαξίμου του Ομολογητού
ASSAAD E. KATTAN

Φύσεως θέασις: Παράδεισοι ψυχής και ανθηροί λειμώνες στον βυζαντινό μυστικισμό
ANTONIO RIGO

Στρογγυλή τράπεζα, 3:30 μ.μ.
Μοναχισμός και κτίσις
Πρόεδρος: ANDREJ OF REMESIANA

Μοναστικός χώρος και περιβάλλοντος μετασχηματισμός: Η Μονή Σολόβκι και οι όσιοι ασκητές του ρωσικού Βορρά
PORFIRIJ ŠUTOV
MITROFAN BADANIN

Μοναστικός χώρος και περιβάλλοντος μετασχηματισμός: η εμπειρία των κιστερκιανών μοναχών
ESTHER DE WAAL

Ασκητές και φυσικό περιβάλλον στην βυζαντινή μοναχική παράδοση
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΟΣΧΟΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 7 Σεπτεμβρίου 2012
9 π.μ.

Η Κτίσις στην ορθόδοξη λειτουργία
JOB GETCHA

Κτίσις και καθολική σωτηρία στην εσχατολογία του Σεργίου Μπουλγκάκωφ
PAVEL L. GAVRILYUK

Παράδεισος επί γης: μία εικονογραφία της Κτίσεως στη Μολδαβία του 16ου αιώνα  
ANCA VASILIU

Στρογγυλή τράπεζα, 3:30 μ.μ.

Άνθρωπος και ηθική της Κτίσεως
Πρόεδρος: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ

Άσκηση: αρχαιόθεν πηγή κόσμου καινού
+SERAPHIM OF GERMANY

Ηθική της Κτίσεως στη σύγχρονη ορθόδοξη θεολογία
ELISABETH THEOKRITOFF

Η Κτίσις υπό το πρίσμα της επιστήμης
ANTOINE COURBAN

ΣΑΒΒΑΤΟ, 8 Σεπτεμβρίου 2012
9.30 π.μ.

Θεία Ευχαριστία και κτίσις
+ANTONIJ OF BORYSPIL

Πώς ομιλούμε σήμερα περί Κτίσεως;
ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΑΥΓΗΣ

Συμπεράσματα του συνεδρίου
MICHEL VAN PARYS

*     *     *


Message from Bartholomew I, Ecumenical Patriarch 



At the Ecumenical Patriarchate, the 12th of May, 2012

Dear Brother in Christ, Prior Enzo,
Beloved members of the Community in Bose,
Assembled conference speakers and participants,
It is with great pleasure and sincere delight that we respond to the gracious invitation of the Prior of your sacred community and the organizers of the 20th intemational ecumenical gathering to address a message on the occasion of the conference entitled "Man: Custodian of Creation" to be officially delivered by His Eminence Metropolitan John of Pergamon as our formai representative to this auspicious assembly.
Your conference will consider various aspects of the protection and preservation of God's creation from the biblical to the liturgical, from the patristic to the monastic, from the theological to the ethical, as well as from the eschatological to the contemporary. At the very heart of your discussion will be on the one hand how to define the role and responsibility of human beings, and on the other hand how to discuss the sacredness of creation in today's world.
Religious leaders and theologians throuhout the world today recognize that the ecological crisis is much more than an issue of environmental preservation. Insofar as human-induced, it is a profoundly moral and spiritual problem. To persist in the current path of ecological destruction is not only foIly. It is no less than suicidal, jeopardizing the diversity of the very earth that we inhabit, enjoy and share. This is why we have repeatedly described this phenomenon as a sin against God and creation.
It is painfulIy evident that our response to the scientific testimony has been generally reluctant and gravely inadequate. Unless we take radical and immediate measures to reduce emissions stemming from unsustainable – in fact unjustifiable, if not simply unjust – excesses in the demands of our lifestyle, then the impact wilI be both alarming and imminent.
In this regard, churches must undoubtedly first put their own houses in order; our faithful must learn to embrace the urgency of the issue. Ali of us must realize the need for a change deep within our hearts. And we must discem the connection between spiritual commitment and moral ecological practice. Religious communities are well-placed to take a long-term view of the world as God's creation. In theological terminology, this is called "eschatological." And they are well-equipped to appreciate how creation is a gift of divine communion. In theological language, this is called "eucharistic."
Beloved friends, from the warm embrace of the Ecumenical Patriarchate, we extend to alI of you our fervent prayers and wholehearted wishes for a successful and memorable conference.
PrayerfulIy yours,
+ Bartholomew, Archbishop of Constantinople - New Rome and Ecumenical Patriarch

4.9.12

Φωτογραφίες και video από την αναγόρευση του "Πράσινου Πατριάρχη" σε Επίτιμο Διδάκτορα του Πολυτεχνείου Κρήτης

  Σήμερα το μεσημέρι, στο Πάρκο Διάσωσης Χλωρίδας και Πανίδας τού Πολυτεχνείου Κρήτης  


































Οικουμενικός Πατριάρχης, κατά την αναγόρευσή του σε Επίτιμο Διδάκτορα του Πολυτεχνείου Κρήτης: "Ελπίζουμε ο πόθος για καλύτερο περιβάλλον θα γενικευτεί και θα μετατραπεί σε επιστημονική πρόταση και σε νομοθετική εντολή"


Το Πολυτεχνείο Κρήτης αναγόρευσε Επίτιμο Διδάκτορα του Ιδρύματος τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο Α΄, τιμώντας το πολυσχιδές κοινωνικό, ανθρωπιστικό, περιβαλλοντικό και πνευματικό του έργο. 

Η επίσημη τελετή πραγματοποιήθηκε σήμερα, 4 Σεπτεμβρίου 2012, στις 12 το μεσημέρι, στο Πάρκο Διάσωσης Χλωρίδας και Πανίδας του Πολυτεχνείου Κρήτης, σύμφωνα με το προαναγγελθέν Πρόγραμμα Εκδήλωσης, ως εξής: 

α. Είσοδος Παναγιότατου, Πρυτανικών Αρχών και Προέδρων Τμημάτων. 
β. Έναρξη τελετής. 
γ. Προσφώνηση του Πρύτανη Ιωάννη Α. Φίλη. 
δ. Αναγόρευση του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου Α΄ σε Επίτιμο Διδάκτορα του Πολυτεχνείου Κρήτης. 
ε. Ανάγνωση του ψηφίσματος της Συγκλήτου από τον Αντιπρύτανη Οικονομικού Προγραμματισμού και Ανάπτυξης Ιωάννη Σαριδάκη. 
στ. Ανάγνωση της αναγόρευσης από τον Αντιπρύτανη Ακαδημαϊκών Υποθέσεων και Προσωπικού Θεόδωρο Μαρκόπουλο. 
ζ. Ανάγνωση του διδακτορικού τίτλου από τον Πρύτανη Ιωάννη Α. Φίλη. 
η. Περιένδυση του τιμώμενου με την τήβεννο και το επιτηβέννιο και επίδοση των τίτλων. 
θ. Αντιφώνηση του Παναγιότατου Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου Α΄. 
ι. Αποχώρηση Παναγιότατου, Πρυτανικών Αρχών και Προέδρων Τμημάτων.
κ. Λήξη τελετής.


Στην ομιλία του ο κ. Βαρθολομαίος αναφέρθηκε στις προσπάθειες που το Οικουμενικό Πατριαρχείο καταβάλλει για την προστασία του Περιβάλλοντος και επισήμανε την ανάγκη της προστασίας του περιβάλλοντος με τη χρήση των νέων τεχνολογιών και της επιστήμης, χωρίς ωστόσο να παραβιάζονται οι νόμοι του Θεού και της φύσης. 

 «Ο νόμος του Θεού δεν έρχεται σε αντίθεση με την τεχνολογική γνώση και ανάπτυξη, αλλά με την ανήθικο χρήση αυτής», τόνισε. Ο οικουμενικός πατριάρχης σημείωσε ακόμα την ανάγκη να γενικευτούν οι προσπάθειες για ένα καλύτερο περιβάλλον. «Ελπίζουμε ο πόθος για καλύτερο περιβάλλον θα γενικευτεί και θα μετατραπεί σε επιστημονική πρόταση και σε νομοθετική εντολή. Ασφαλώς η διαπάλη αυτή, θα έχει ως συνέπεια τον περιορισμό ορισμένων υπερβολών της βαθειάς οικολογίας εις τρόπον ώστε το αίτημα της προστασίας του περιβάλλοντος να έχει εύλογα και πρακτικώς εφαρμόσιμα όρια, να μην γίνεται, δηλαδή, εμπόδιο στην αναγκαία για την επί γης ζωή του ανθρώπου, η επέμβαση στο φυσικό περιβάλλον»

 Ακόμα όπως χαρακτηριστικά είπε, «ο πόθος για οικολογικό περιβάλλον έχει αυξηθεί. Η επιστήμη έχει μελετήσει πολλά θέματα και έχει βρει αξιολόγους λύσεις. Οι αντιδράσεις των οικονομικώς θιγομένων από το κόστος των περιβαλλοντικών μέτρων συνεχίζονται. Ενίοτε έργα απαραίτητα και ωφέλιμα για τις τοπικές κοινωνίες, παρεμποδίζονται ως επιδρώντας δυσμενώς στο περιβάλλον, ενώ θα ήταν δυνατόν δια της λήψεως καταλλήλων μέτρων και τα έργα να επιτελεστούν και το περιβάλλον να προστατευθεί -να θιγεί σε ανεκτό βαθμό- ώστε συγκρινόμενου του γενικότερου οφέλους και της περιβαλλοντικής ζημίας εκ της εκτελέσεως του έργου να κριθεί ευλόγως ότι αμφότερα δύνανται να συνυπάρξουν». 

Τον οικουμενικό πατριάρχη προσφώνησε ο πρύτανης του Ιδρύματος Γιάννης Φίλης που τόνισε την ανάγκη ο άνθρωπος να υπογράψει ειρήνη με το περιβάλλον. «Η Γη δεν χρειάζεται προστασία του περιβάλλοντος, αλλά ο άνθρωπος χρειάζεται σωστή και ηθική διαχείριση της συμπεριφοράς του έναντι του πλανήτη μας. Χρειαζόμαστε αλλαγή πορείας με στροφή σε στοιχειώδεις αλλά θεμελιώδεις πνευματικές αξίες, σεβασμό του συνανθρώπου και της διαφορετικότητας, υπογραφή ειρήνης με το περιβάλλον, ανθρώπινο, φυσικό, βιολογικό», είπε μεταξύ άλλων.

[Πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ]

1.9.12

Το Μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχου για την Εκκλησιαστική Ημέρα Περιβάλλοντος (1η Σεπτεμβρίου 2012)


+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΤΟΥ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ 
ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ


Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ὁ Θεός, ὁ δημιουργήσας τὸ Σύμπαν καὶ διαμορφώσας τὴν γῆν εἰς τέλειον κατοικητήριον τοῦ ἀνθρώπου, ἔδωκεν εἰς αὐτὸν ἐντολὴν καὶ δυνατότητα νὰ αὐξάνηται καὶ νὰ πληθύνηται καὶ νὰ πληρώσῃ αὐτὴν καὶ νὰ κυριεύσῃ αὐτῆς καὶ πάντων τῶν ἐν αὐτῇ ζῴων καὶ φυτῶν (Γεν. α΄ 28).

Ὁ περιβάλλων ἡμᾶς κόσμος ἐχαρίσθη ἡμῖν ὑπὸ τοῦ Δημιουργοῦ ὡς στάδιον κοινωνικῆς δραστηριοποιήσεως, ἀλλὰ καὶ ἁγιασμοῦ, πρὸς κληρονομίαν τῆς ἀνακαινισθησομένης ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι κτίσεως. Τὴν τοιαύτην θεολογικὴν θέσιν ἔχει καὶ βιοῖ ἀείποτε ἡ Μήτηρ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, διὸ καὶ ἡ ἡμετέρα Μετριότης ἐτέθη, ὡς γνωστόν, ἐπὶκεφαλῆς τῆς ἀναληφθείσης παρὰ τοῦ καθ' ἡμᾶς πανιέρου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου οἰκολογικῆς προσπαθείας διὰ τὴν προστασίαν τοῦ πολλὰ ταλαιπωρουμένου ὑφ ἡμῶν ἐν ἐπιγνώσει καὶ ἀνεπιγνώστως πλανήτου μας.

Ἡ   β ι ο π ο ι κ ι λ ό τ η ς, ἡ ὁποία εἶναι τὸ ἔργον τῆς πανσοφίας τοῦ Θεοῦ, δὲν ἐδόθη ἀσφαλῶς εἰς τὴν ἀνεξέλεγκτον ἐξουσίαν τοῦ ἀνθρώπου.  Κ α τ α κ υ ρ ί ε υ σ ι ς  τῆς γῆς καὶ τῶν ἐν τῇ γῇ ὑπὸ τοῦ ἀνθρώπου σημαίνει ἔλλογον χρῆσιν καὶ ἀπόλαυσιν τῶν προσφερομένων ἀγαθῶν καὶ ὄχι καταστρεπτικὴν ἐκ πλεονεξίας ἀντλησιν καὶ κάρπωσιν ἢ καταστροφὴν τῶν πόρων αὐτῆς.

Ἐν τούτοις, ἰδίᾳ ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας, παρατηροῦμεν μίαν ὑπερβολικὴν ἐκμετάλλευσιν τῶν φυσικῶν πόρων, μὲ συνέπειαν τὴν καταστροφὴν τῆς περιβαλλοντικῆς ἰσορροπίας τῶν οἰκοσυστημάτων καὶ γενικώτερον τῶν περιβαλλοντικῶν συνθηκῶν, εἰς τρόπον ὥστε οἱ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τεταγμένοι ὅροι διαβιώσεως τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς νὰ γίνωνται δυσμενέστεροι δι' αὐτόν. Ἐπὶ παραδείγματι, ὡς παρατηροῦμεν ἅπαντες, ἐπιστήμονες, ἐκκλησιαστικοὶ καὶ πολιτικοὶ ἄρχοντες καὶ ἐν γένει ἡ ἀνθρωπότης, αὐξάνεται ἡ θερμοκρασία τῆς ἀτμοσφαίρας, ἐκδηλοῦνται ὑπερβολικαὶ βροχοπτώσεις, μολύνονται ἐπίγεια καὶ θαλάσσια οἰκοσυστήματα, καί, γενικώτερον, διαταράσσεται, ἐνίοτε δὲ καὶ καταστρέφεται πλήρως, ἡ δυνατότης συνεχίσεως τῆς ζωῆς εἰς ὡρισμένας περιοχάς.

Βλέπουσα καὶ ἐμπειρικῶς ἀξιολογοῦσα τοὺς ἐκ τῆς τοιαύτης ἐξελίξεως τῶν περιβαλλοντικῶν συνθηκῶνκινδύνους διὰ τὴν ἀνθρωπότητα, ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία καθιέρωσεν ἤδη ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ προκατόχου ἡμῶν ἀοιδίμου Πατριάρχου Δημητρίου τὴν πρώτην Σεπτεμβρίου ἑκάστου ἔτους ὡς ἡμέραν προσευχῆς διὰ τὸ περιβάλλον.

Ἀλλ' ὀφείλομεν νὰ παραδεχθῶμεν ὅτι τὰ αἴτια τῶν δυσαρέστων περιβαλλοντικῶν ἀλλαγῶν δὲν εἶναι θεοκίνητα ἀλλὰ ἀνθρωποκίνητα καί, ἑπομένως, ἡ παράκλησις καὶ ἡ προσευχητικὴ δέησις τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἡμῶν πρὸς τὸν Θεόν,τὸν Κύριον τῶν κυρίων καὶ Κυβερνήτην τοῦ παντός, πρὸς βελτίωσιν τῶν περιβαλλοντικῶν συνθηκῶν, εἶναι οὐσιαστικῶς αἴτημα  μ ε τ α ν ο ί α ς  τῆς ἀνθρωπότητος διὰ τὸ  ἁ μ α ρ τ η μ ά  της νὰ καταστρέφῃ τὰ ἐν τῇ γῇ, ἀντὶ νὰ καρπῶται μετὰλόγου καὶ προσοχῆς διὰ τὴν διατήρησιν τῆς  ἀ ε ι φ ο ρ ί α ς  τοὺς πόρους αὐτῆς.

Προσευχόμενοι καὶ αἰτούμενοι παρὰ τοῦ Θεοῦ τὴν διατήρησιν τοῦ περιβάλλοντος τῆς γῆς καταλλήλου διὰ τὴν ἐν αὐτῇ ζωὴν τοῦ ἀνθρώπου, κατ' οὐσίαν παρακαλοῦμεν ὅπως ὁ Θεὸς ἀλλάξῃ τὸν λογισμὸν τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς καὶ φωτίσῃ αὐτοὺς νὰ μὴ καταστρέφουν τὸ γήϊνον οἰκοσύστημα διὰ λόγους οἰκονομικοῦ ὀφέλους καὶ συμφέροντος παροδικοῦ. Τοῦτ' αὐτὸ ὅμως ἰσχύει καὶ διὰ πάντα ἄνθρωπον ἐξ ἡμῶν, διότι καὶ ἕκαστος ἐξ ἡμῶν ἐν τῷ μέτρῳ τῶν μικρῶν δυνατοτήτων του ἐπιφέρει τὰς μικρὰς περιβαλλοντικὰς καταστροφάς, τὰς ὁποίας ἡ ἀφροσύνη του τοῦ ἐπιτρέπει.

Ἑπομένως, προσευχόμενοι ὑπὲρ τοῦ περιβάλλοντος, προσευχόμεθα ὑπὲρ τῆς μετανοίας ἑνὸς ἑκάστου ἐξ ἡμῶν διὰ τὴν μικρὰν ἢ μεγάλην συμβολήν μας εἰς τὴν βλάβην καὶ καταστροφὴν τοῦ περιβάλλοντος, τὴν ὁποίαν βιοῦμεν συνολικῶς ὡς ἄθροισμα μερικωτέρων ἐπιζημίων ἐπεμβάσεων διὰ τῶν κατὰ τόπους καὶ χρόνους μεγάλων καὶ καταστροφικῶν καιρίων φαινομένων.

Τὴν ἔκκλησιν, προσευχὴν καὶ προτροπὴν ταύτην ἀπευθύνοντες ἀπὸ τοῦ Ἱεροῦ Κέντρου τῆς Ὀρθοδοξίας πρὸς τὴν οἰκουμένην καὶ πρὸς συνόλην τὴν ἀνθρωπότητα, δεόμεθα ὅπως ὁ ἀγαθοδότης Κύριος, ὁ χαρισάμενος εἰς ἡμᾶς πάντας τοὺς ἐπὶ τοῦ πλανήτου γῆ οἰκοῦντας τὸν γήϊνον παράδεισον, λαλήσῃ ἀγαθὰ εἰς τὰς καρδίας ὅλων τῶν ἀνθρώπων, διὰ νὰ σεβώμεθα τὴν περιβαλλοντικὴν ἰσορροπίαν, τὴν ὁποίαν Οὗτος ἐν τῇ πανσοφίᾳ Του καὶ τῇ ἀγαθότητί Του μᾶς παρέδωκεν, ὥστε καὶ ἡμεῖς καὶ αἱ ἐπερχόμεναι γενεαὶ νὰ ἀπολαμβάνωμεν τὰς δωρεὰς τοῦ Θεοῦ μετ' εὐχαριστίας καὶ δοξολογίας.

Αὐτῆς τῆς Σοφίας, τῆς Εἰρήνης καὶ τῆς Δυνάμεως τοῦ Θεοῦ, τῆς δημιουργησάσης καὶ συντηρούσης καὶ κατευθυνούσης τὴν ἀποκαραδοκοῦσαν τὴν σωτηρίαν αὐτῆς κτίσιν πρὸς τὰ ἔσχατα, δεόμεθα ὅπως διαφυλάττῃ τὸ περιβάλλον ἀειφόρον καὶ προσφέρον συνεχῶς εἰς τὴν εὐημερίαν τοῦ ἀνθρώπου καὶ ὁδηγῇ καρποφόρως τὰ ἀγαθὰ ἔργα τῶν χειρῶν τῶν ἐργαζομένων πρὸς τοῦτο συνανθρώπων, καὶ ἐπικαλούμεθα τὴν Χάριν καὶ τὸ ἄπειρον Ἔλεος Αὐτοῦ ἐπὶ πάντας τοὺς ἀνθρώπους, μάλιστα τοὺς σεβομένους τὴν δημιουργίαν καὶ φυλάσσοντας αὐτήν.

,βιβ΄ Σεπτεμβρίου α΄

Οι συνεπέστεροι Αναγνώστες μας

Related Posts with Thumbnails