«...Και έλαβε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον, ον έπλασε,
και έθετο αυτόν εν τω παραδείσω της τρυφής, εργάζεσθαι αυτόν και φυλάσσειν...».
Αυτή υπήρξε η
εντολή του Δημιουργού προς το δημιούργημά του, τον άνθρωπο. Να εργάζεται, διότι
η αργία είναι μήτηρ πάσης κακίας και να φυλάσσει τον παράδεισο, το φυσικό
δηλαδή περιβάλλον που του ενεπιστεύθη.
Όπως τότε ο
παράδεισος, έτσι και σήμερα το φυσικό περιβάλλον δεν έχει σύνορα. Συνεπώς, η
ορθολογική και αποτελεσματική προστασία του καθίσταται εφικτή μόνο με τη
συνεργασία κρατών και πολιτών ανεξαρτήτως φυλής, γλώσσας και εθνότητας.
Επειδή όμως ο
άνθρωπος σε σχέση με το περιβάλλον ευρίσκεται σε συνεχή αντιπαράθεση με το
στενώς ευνοούμενο ατομικό του συμφέρον, θα πρέπει να δεχθεί κατάλληλη
εκπαίδευση, η οποία θα συντελέσει με την πάροδο του χρόνου στη δημιουργία της
αναγκαίας περιβαλλοντικής συνειδήσεως.
Στην προσπάθεια
αυτή εμβάλλει και ο Ο.Η.Ε. με την καθιέρωση της 5ης Ιουνίου ως Ημέρας
προστασίας του περιβάλλοντος. Προς αυτήν την κατεύθυνση δραστηριοποιείται
και η Ορθόδοξη Εκκλησία καθιερώσασα με απόφαση της Ι. Συνόδου του Οικουμενικού
Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, ήδη από το 1986, την 1η Σεπτεμβρίου, που
υιοθετήθηκε από όλες τις Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, ημερομηνία ιδιαιτέρως
σημαντική για την Εκκλησία μας, διότι αποτελεί την αρχή του εκκλησιαστικού
έτους της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ως ημέρα αφιερωμένη στην προστασία του
περιβάλλοντος. Μάλιστα έχει συνθέσει και ειδική θεία λειτουργία, η οποία θα
πρέπει να τελείται στις ανά τον κόσμο Ορθόδοξες εκκλησίες με ειδικές αναφορές
στην προστασία της φύσεως, των ζώων και των φυτών.
Αποτελεί κοινόν
τόπον ότι για τους χριστιανούς κάθε προσβολή του φυσικού περιβάλλοντος από τον
άνθρωπο αποτελεί προσβολή κατά του Δημιουργού με συνέπεια να θεωρείται
σοβαρότατη αμαρτία.
Επακόλουθο των
σκέψεων αυτών είναι ότι ευρίσκεται σε εξέλιξη η ηθική συμφωνία, με την οποία
επιβάλλεται οι συνειδητοί πιστοί να παύσουν να θεωρούν εαυτούς ως ιδιοκτήτες
της φύσεως. Αντιθέτως, οφείλουν να αντιλαμβάνονται την αποστολή τους ως
διάκονοι της Δημιουργίας, οι οποίοι ως πρώτιστον καθήκον τους έχουν τη φύλαξη
της υλικής κτίσεως, του περιβάλλοντος δηλαδή του κόσμου.
Στο πνεύμα αυτό
κινείται και το Δευτερόθρονο Πατριαρχείο της Ορθοδοξίας, αυτό της
Εκκλησίας των Αλεξανδρέων και πάσης Αφρικής, το οποίο έχει ιδρύσει ειδική
Συνοδική Επιτροπή Περιβάλλοντος προς παρακολούθηση των παγκοσμίων
προβλημάτων περιβάλλοντος γενικότερα και αυτών της Αφρικανικής Ηπείρου
ειδικότερα.
Όπως επεσήμανε
και η Διάσκεψη του Ρίο, οφείλουμε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για τη
δημιουργία του «Ευδοκιμούντος Κόσμου», αναζητώντας την ανάπτυξη με συγκράτηση,
προσβλέποντες δηλαδή στη βιώσιμη ανάπτυξη.
Για τη δημιουργία
όμως του σωστού κόσμου θα πρέπει να προηγηθεί η καταπολέμηση της φτώχειας ,
όπως επίσης και η αλλαγή προτύπων κατανάλωσης. Η προ των πυλών ευρισκόμενη
παγκόσμια οικονομική κρίση θα βοηθήσει σημαντικά στην επίτευξη του δεύτερου
στόχου.
Αν έχουμε λοιπόν προ
οφθαλμών ότι η εξάντληση των φυσικών πόρων, η υπερθέρμανση του πλανήτη, οι
αυξανόμενες πυρκαγιές, η αρνητική όψη της βιοτεχνολογίας και οι λοιπές
παρεμβάσεις του ανθρώπου, οι οποίες δεν σέβονται την Κτίση, το Δημιούργημα του
Θεού, εγκυμονούν πολλούς κινδύνους εκφυλισμού και αφανισμού του ανθρωπίνου
γένους.
Η Ορθόδοξος
Εκκλησίας διδάσκει ως αντίδοτο της παρατηρούμενης οικολογικής κρίσεως τη
Μετάνοια. Η Μετάνοια είναι η καθολική μας στάση, ώστε από την παράχρηση και την
κατάχρηση να οδηγηθούμε στην ορθή χρήση, εργαζόμενοι δηλαδή και φυλάσσοντες τον
Παράδεισο, το φυσικό μας δηλαδή περιβάλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου