Ομιλία του Σεβ. Μητροπολίτου Δωδώνης κ. Χρυσοστόμου, Επίτιμου Καθηγητού ΤΕΙ Ιονίων Νήσων,
κατά την 1η σύναξη του δ΄ κύκλου μορφωτικών δράσεων του Κέντρου Λόγου "Αληθώς"
[Κήπος της Παλαιάς Βλαχέραινας Μπανάτου εν Ζακύνθω, Δευτέρα, 1 Σεπτεμβρίου 2014]
Σ’ ένα ωραίο κι ευωδιαστό περιβάλλον βρεθήκαμε απόψε, εδώ στην αυλή αυτού του μικρού εξωκλησιού, όπου –κατά την σωζόμενη παράδοση– υπήρχε πάλαι ποτέ Μοναστήρι της Βλαχέραινας Βανάτου. Συγκεντρωθήκαμε, αφενός μεν για ν’ αποδώσουμε τιμή στην Θεομήτορα επί τη παρελθούση εορτή της Αγίας Ζώνης, αφετέρου δε για να τελέσουμε τον Αγιασμό για τον τέταρτο κύκλο «Αληθώς», του Μορφωτικού Κέντρου Λόγου αυτής εδώ της Ενορίας, ψυχή και έμπνευση της οποίας είναι ο π. Παναγιώτης, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεώς μας.
Με ελπίδες προ τριών ετών, ως Μητροπολίτης τότε του νησιού, επευλογήσαμε την πρωτοποριακή προσπάθεια του «Αληθώς», ώστε να αληθεύει σε καιρούς και τόπους ψεύδους και διαφθοράς. Σήμερα από άλλη θέση, διερμηνεύοντας μάλιστα και τα αισθήματα του διαδόχου μου Σεβ. Μητροπολίτου Ζακύνθου κ. Διονυσίου, διαπιστώνουμε ότι οι ελπίδες μας, όχι μόνο ρίζωσαν, αλλά και έφεραν εν τω μεταξύ καρπούς δροσερούς.
Για την επί θύραις τέταρτη περίοδο δράσεων του «Αληθώς» ευχηθήκαμε προ ολίγου, πρεσβείαις της Θεοτόκου και με την παρουσία της πανσέβαστης και θαυματουργού Χειρός του Αγίου Διονυσίου, προστάτη όλων ημών.
Εύστοχη σκέψη, εξάλλου, αποτελεί η αφιέρωση της αποψινής βραδιάς στο Φυσικό Περιβάλλον, επειδή ακριβώς η 1η Σεπτεμβρίου, Αρχή της Ινδίκτου και Εκκλησιαστική Πρωτοχρονιά, έχει από του 1989 καθιερωθεί ως Ημέρα Προσευχής υπέρ του Περιβάλλοντος, με πρωτοβουλία του μακαριστού Οικουμενικού Πατριάρχου Δημητρίου. Ως γνωστόν και ο νυν Πατριάρχης, ο πολυσέβαστός μας κ. κ. Βαρθολομαίος (ο επονομασθείς προσφυώς, το 1997, «Πράσινος Πατριάρχης» από τον τότε Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Αλ Γκορ), έχει πάρει πλέον στα χέρια του τη σκυτάλη της υπεράσπισης του Περιβάλλοντος, στηρίζοντας τον οικολογικό λόγο του στα στέρεα θεμέλια της Αγίας Γραφής και της Ορθόδοξης Θεολογίας.
Καθώς επιθυμούμε απόψε να ευαισθητοποιηθούμε υπέρ της τραυματισμένης Φύσης, ρίχνουμε βλέμμα δεήσεως και παρακλήσεων προς το Χέρι του Αγίου μας, το Οποίο, αυτό απόψε –στο κέντρο της συνάξεως ετούτης– μάς ευλογεί και μας αγιάζει. Ο Άγιος Διονύσιος ήταν κι αυτός ένας από εμάς, ένα στοιχείο του ζακυνθινού Περιβάλλοντος του 17ου αιώνα. Πολιτεύτηκε εντός των τοπίων μας, (τση Χώρας, τση Αναφωνήτρας, των Αλυκών, παντού εδώ κι εκεί), ανάπνευσε τον ίδιο μ’ εμάς αέρα, ενώ αναπαύεται ήδη ανάμεσά μας!
Όμως το θαυμαστό που διακρίνει τον Άγιό μας απ’ όλα τα λοιπά στοιχεία της περιβάλλουσας όλους μας Κτίσης, τόσο της εποχής του όσο και της δικής μας, αποτελεί η σωματική διάρκεια που Του δωρήθηκε απ’ τον Ουρανό. Η ανεξικακία και η συγχωρητικότητα, που επέδειξε με τρόπο ανεπανάληπτο και καταλυτικό, κρύβοντας από τις συνέπειες του ανθρώπινου νόμου και στηρίζοντας με κάθε τρόπο τον ίδιο τον φονέα του αδελφού Του, η εφαρμοσμένη δηλαδή αγιοσύνη Του, συνετέλεσε ώστε η Θεία Χάρη να Τον αξιώσει να διαρκεί στους αιώνες, όχι μόνο πνευματικά ή έστω αναμνηστικά, αλλά και σωματικά! Έτσι το φθαρτό φυσικό – υλικό στοιχείο του πρώτου μισού του 17ου αιώνα δεν αποσυντέθηκε άδοξα και νομοτελειακά «εις τα εξ ών συνετέθη», αλλά έχει καταστεί στοιχείο διαχρονικό, φθάνοντας έως τις δίσεκτες ημέρες του 2014. Χωρίς αμφιβολία μάλιστα, θα υπερβεί τα σημερινά σχήματα του καιρού μας και θα συνεχίσει να γεύεται την Αιωνιότητα, με την οποία –τόσο υπέροχα– έχει ενδυθεί!
Αυτή η θαυμαστή καταξίωση της σωματικότητας του Αγίου Διονυσίου, όπως –εννοείται– και όλων των άλλων ιερών Λειψάνων πάντων των Αγίων, θεωρούμε ότι μπορεί να λειτουργήσει παραδειγματικά για όλους εμάς, οι οποίοι έχουμε εμπλακεί στα δυσμενή και απρόβλεπτα αποτελέσματα του λεγόμενου οικολογικού προβλήματος. Μιλάμε συνήθως για το «εδώ και τώρα» πρόβλημα της οικονομικής Κρίσης της πατρίδας μας, αλλά ελάχιστοι ομιλούν για τα ανατριχιαστικά, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα αποτελέσματα της οικολογικής Κρίσης, που οδηγεί αργά, μα σταθερά, στην ολοκληρωτική Καταστροφή. Ο «Πράσινος Πατριάρχης» Βαρθολομαίος τα επισημαίνει όλα τούτα σε κάθε ευκαιρία με όση φωνή διαθέτει, όμως η διεθνής κοινότητα των λεγόμενων μεγάλων και τρανών, μεριμνώντας και τυρβαζόμενη περί πολλά, «ουκ ηβουλήθη συνιεναι»...
Θα μου επιτρέψετε να χρησιμοποιήσω επ’ ολίγον λόγους του «Πράσινου Πατριάρχη» μας, οι οποίοι έχουν εκφρασθεί πριν λίγο καιρό (στις 19 Ιουνίου 2014), ομιλώντας για το Περιβάλλον στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Τάδε έφη Βαρθολομαίος:
«Οικία μας και στενό περιβάλλον μας έγινε πλέον ολόκληρος ο πλανήτης μας. Δεν δυνάμεθα να ενδιαφερώμεθα μόνον δια το περιβάλλον μιας χώρας ή μιας περιοχής ή της αυλής μας.
Αυλή μας και κήπος μας είναι πλέον όλη η γη και ακόμα περισσότερον και η περιβάλλουσα την γην ατμόσφαιρα και στρατόσφαιρα και η πέριξ της γης ζώνη, μέχρι της οποίας ημπορούν να επεκταθούν οι επεμβάσεις του ανθρώπου, με τους τεχνητούς δορυφόρους και τα διαστημόπλοια.
Πρέπει να αγαπήσωμεν την ωραιότητα και την ισορροπίαν του πλανητικού μας συστήματος, όλων των χωρών και των θαλασσών της γης, των βουνών και των ποταμών. Όχι βεβαίως μόνον την φύσιν, αλλά πρωτίστως εαυτούς, τον άνθρωπον “πάσης φυλής και γλώσσης” και να είμεθα αλληλέγγυοι προς αυτόν. Τότε μόνον θα υπηρετήσωμεν εν αρμονία αυτήν ταύτην την ζωήν, τον “πολιτισμόν του αγρού” του Θεού. Κατά την ημετέραν ταπεινήν γνώμην και εμπειρικήν αποτίμησιν, τούτο είναι το αληθές νόημα και περιεχόμενο της οικολογίας.
Πρέπει ο εσωτερικός μας κόσμος να αγαπήσει το ωραίον και το υγιές, τον “κάλλει ωραίον παρά πάντας βροτούς” Κύριον, και να ενθυμήται συνεχώς την εντολήν Του προς τους πρωτοπλάστους, να εργάζωνται και να φυλάσσουν τον επί γης παράδεισον. Πρέπει, επί τέλους, να αποκτήσωμεν το απαραίτητον συλλογικόν πνεύμα ευθύνης και συνεργασίας.
Η μέριμνα δια την διάσωσιν του περιβάλλοντος πρέπει να μας ενώνει, μακράν προσωπικών υλοφρόνων σκοπιμοτήτων και φιλοδοξιών, διότι διαφορετικά, εντός μιας μολυσμένης ατμόσφαιρας, μιας νεκρωμένης θαλάσσης, μιας διαβρωμένης ξηράς, μιας υπερθερμαινομένης γης, ενός δικτύου ρυπαρών υδάτων, θα θρηνήσωμεν όλοι τον θάνατόν μας.»
Εμείς πάντως, εδώ στη Ζάκυνθο, διαθέτουμε την ορατή και ψηλαφητή απόδειξη τού πώς μπορεί να αφθαρτισθεί η Κτίση. Ο Άγιος Διονύσιος έχει ανοίξει, όχι μόνο δρόμο, αλλά λεωφόρο προς την Αιωνιότητα! Ιδού, πώς ο Θεός δοξάζει τους αφοσιωμένους σε Αυτόν! Τους χαριτώνει με την ολοκληρία ψυχής και σώματος, της όλης δηλαδή ανθρώπινης φύσης, στη Θεία Δόξα!
Λοιπόν, αγαπητοί μου, «στώμεν καλώς» ενώπιον της Θείας Χάριτος, η οποία αναβλύζει από το Χέρι του Αγίου μας, δεόμενοι υπέρ του σύμπαντος Κόσμου! Ας φροντίσουμε αγαπητικά το περιβάλλον μας, φροντίζοντας έτσι την Κτίση του Θεού και τον ίδιο τον εαυτό μας! Ευλογημένη Εκκλησιαστική Χρονιά να έχουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου