ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ
ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Καθώς εγκαινιάζομεν το νέον εκκλησιαστικόν έτος, στοχαζόμεθα εκ νέου την κατάστασιν της του Θεού κτίσεως. Αναλογιζόμεθα το παρελθόν και μετανοούμεν δι' όλα όσα έχομεν πράξει ή αμελήσει να πράξωμεν διά την φροντίδα της γης· προσβλέπομεν εις το μέλλον και προσευχόμεθα να μας χορηγηθή σοφία διά να μας καθοδηγή εις όλας μας τας σκέψεις και τας πράξεις.Οι τελευταίοι δώδεκα μήνες υπήρξαν εποχή μεγάλης αβεβαιότητος δι' ολόκληρον τον κόσμον. Τα χρηματοοικονομικά συστήματα, τα οποία ενεπιστεύοντο τόσον πολλοί άνθρωποι διά να τους παράσχουν τα αγαθά της ζωής, παρέσχον αντιθέτως φόβον, αβεβαιότητα και πενίαν.
Η παγκοσμιοποιημένη οικονομία είχεν ως αποτέλεσμα να πληγούν όλοι – ακόμη και οι πλέον πτωχοί, οι οποίοι ευρίσκονται πολύ μακράν των συναλλαγών των μεγάλων επιχειρήσεων.
Η παρούσα κρίσις δίδει την ευκαιρίαν αντιμετωπίσεως των προβλημάτων με διαφορετικόν τρόπον, διότι αι μέθοδοι αι οποίαι εδημιούργησαν τα προβλήματα αυτά δεν είναι δυνατόν να είναι και η καλλιτέρα λύσις των.
Χρειάζεται να εισαγάγωμεν την αγάπην εις όλας τα συναλλαγάς μας, την αγάπην η οποία εμπνέει θάρρος και συμπόνοιαν. Ανθρωπίνη πρόοδος δεν σημαίνει απλώς συσσώρευσιν πλούτου και άκριτον ανάλωσιν των πόρων της γης. Η αντιμετώπισις της παρούσης κρίσεως έχει αποκαλύψει τας αξίας των ολίγων οι οποίοι διαμορφώνουν τας τύχας της κοινωνίας μας. Εκείνων οι οποίοι δύνανται να εξεύρουν χρηματικά ποσά πέραν πάσης φαντασίας διά την στήριξιν του χρηματοοικονομικού συστήματος το οποίον τους επρόδωσεν, αλλά δεν είναι πρόθυμοι να διαθέσουν ούτε το ελάχιστον κλάσμα των ποσών αυτών δια την θεραπείαν της οικτράς καταστάσεως εις την οποίαν έχει περιέλθει η κτίσις, εξ αιτίας αυτών ακριβώς των αξιών των, ή διά την σίτισιν των πεινώντων του κόσμου ή διά την εξασφάλισιν ποσίμου ύδατος εις τους διψώντας του κόσμου, θύματα και αυτούς των ιδίων αξιών.
Εις το πρόσωπον εκάστου πεινασμένου παιδιού αναγράφεται εν ερώτημα δι' ημάς και δεν πρέπει να αποστρέψωμεν το βλέμμα δια να αποφύγωμεν την απάντησιν. Διατί συνέβη αυτό; Είναι πρόβλημα ανθρωπίνης ανικανότητος ή ανθρωπίνης βουλήσεως;
Έχομεν καταστήσει την αγοράν το επίκεντρον του ενδιαφέροντός μας, της δράσεώς μας και, εν τέλει, της ζωής μας, λησμονούντες ότι η επιλογή μας αυτή θα επηρεάση την ζωήν των μελλοντικών γενεών, και θα περιορίση τον αριθμόν των ιδικών των επιλογών, αι οποίαι θα είναι πιθανώς περισσότερον προσανατολισμέναι προς την ευημερίαν του ανθρώπου και της κτίσεως.
Η ανθρωπίνη οικονομία μας, η οποία μας έχει καταστήσει καταναλωτάς, χωλαίνει. Η Θεία Οικονομία, η οποία μας έχει πλάσει κατ' εικόνα του αγαπώντος Δημιουργού, μας καλεί να αγαπήσωμεν και να φροντίσωμεν άπασαν την κτίσιν. Η εικών την οποίαν έχομεν διά τον εαυτόν μας αντανακλάται εις τον τρόπον με τον οποίον συμπεριφερόμεθα προς την κτίσιν.
Εάν πιστεύωμεν ότι δεν είμεθα τίποτε άλλο παρά καταναλωταί, τότε επιδιώκομεν την καταξίωσιν καταναλίσκοντες σύμπασαν την γην· αν όμως πιστεύωμεν ότι είμεθα πλασμένοι καθ' ομοίωσιν του Θεού, τότε δρώμεν μετά φροντίδος και ελέους και προσπαθούμεν να γίνωμεν εκείνο το οποίον επλάσθημεν να είμεθα.
Ας προσευχηθώμεν διά την ευλογίαν του Θεού κατά την Διάσκεψιν των Ηνωμένων Εθνών διά την Κλιματικήν Αλλαγήν εις την Κοπεγχάγην τον Δεκέμβριον, ώστε αι ανεπτυγμέναι βιομηχανικώς χώραι να συνεργασθούν με τας αναπτυσσομένας διά την μείωσιν των βλαβερών ρυπογόνων εκπομπών, ώστε να υπάρξη βούλησις δια την συγκέντρωσιν και συνετήν διαχείρισιν των απαιτουμένων χρημάτων προς λήψιν των αναγκαίων μέτρων και ώστε να συνεργασθώμεν άπαντες διά να διασφαλίσωμεν ότι τα τέκνα μας θα δύνανται να απολαμβάνουν τα αγαθά της γης την οποίαν καταλείπομεν εις αυτά.
Πρέπει να υπάρξη δικαιοσύνη και αγάπη εις όλας τας πτυχάς της οικονομικής δραστηριότητος· το κέρδος, και δη το βραχυπρόθεσμον, δεν ημπορεί και δεν πρέπει να αποτελή το μοναδικόν κίνητρον των πράξεών μας.
Ας ανανεώσωμεν άπαντες την δέσμευσίν μας να συνεργασθώμεν προκειμένου να επιφέρωμεν τας αλλαγάς διά τας οποίας προσευχόμεθα, να απορρίψωμεν κάθε τι το οποίον βλάπτει την κτίσιν, να μεταβάλωμεν τον τρόπον σκέψεώς μας και, ως εκ τούτου, να μεταβάλωμεν ριζικώς τον τρόπον ζωής.
Η χάρις του Δημιουργού και Προνοητού Θεού, συν τη πατρική ευχή και Πατριαρχική ημών ευλογία, είη μετά πάντων υμών.
,βθ' Σεπτεμβρίου α΄
+ ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος
αγαπητός εν Χριστώ αδελφός και διάπυρος προς Θεόν ευχέτης πάντων υμών
Ι Τ Α Λ Ι Κ Α
Protocollo n. 862
+ BARTOLOMEO
PER MISERICORDIA DI DIO
ARCIVESCOVO DI COSTANTINOPOLI – NUOVA ROMA
E PATRIARCA ECUMENICO
A TUTTO IL PLEROMA DELLA CHIESA
GRAZIA E PACE DAL CREATORE DI TUTTO IL CREATO
IL SIGNORE NOSTRO, DIO E SALVATORE GESU’ CRISTO.
Figli diletti nel Signore,
Mentre inauguriamo il nuovo anno ecclesiastico, riflettiamo di nuovo sulla situazione della creazione di Dio. Pensiamo al passato e ci pentiamo per tutto quello che non abbiamo fatto o abbiamo trascurato di fare per la cura della terra; volgiamo lo sguardo al futuro e preghiamo che ci sia concessa sapienza, affinché ci guidi in tutti nostri pensieri e azioni.
Gli ultimi dodici mesi sono stati un periodo di grande incertezza per il mondo intero. I sistemi economico-bancari, ai quali hanno dato fiducia così tanti uomini, affinché fossero loro concessi i beni della vita, hanno al contrario prodotto paura, incertezza e povertà. L’economia globalizzata ha portato come conseguenza il fatto di colpire tutti - anche i più poveri, i quali si trovano ben lontano dagli affari delle grandi imprese.
La crisi odierna offre l’occasione di affrontare i problemi in un modo diverso, perché non è possibile che i metodi che hanno creato questi problemi, siano anche la loro migliore soluzione. Bisogna introdurre l’amore in tutti i nostri affari, l’amore che ispira coraggio e compassione. Progresso umano non significa semplicemente raccoglimento di ricchezza e consumo illimitato delle risorse della terra. Il modo di affrontare la crisi attuale ha rivelato i valori di quei pochi che sagomano i destini della nostra società. Di coloro che possono trovare somme di denaro enormi per il sostegno del sistema economico-bancario che li ha traditi, ma non sono solleciti a disporre neppure di una minima parte di queste somme per il risanamento della terribile situazione in cui si trova il creato, a causa proprio di questi loro valori, o per l’alimentazione di coloro che nel mondo sono affamati, o per assicurare acqua potabile a coloro che nel mondo sono assetati, vittime anche questi degli stessi valori. Nel volto di ogni bambino affamato è scritta una domanda per noi e non dobbiamo voltare lo sguardo per sfuggire la risposta. Perché è successo questo? E’ un problema di incapacità umana o di umana volontà?
Abbiamo costituito il mercato quale centro del nostro interesse, della nostra attività ed infine, della nostra vita, dimenticando che questa nostra scelta influenzerà anche la vita delle generazioni future e limiterà il numero delle loro scelte, che molto probabilmente saranno più orientate verso la prosperità dell’uomo e del creato. La nostra economia umana, che ci ha costituito in consumatori, zoppica. La Divina Economia, che ci ha plasmato ad immagine del Creatore che ci ama, ci chiama ad amare ed a prenderci cura di tutto il creato. La immagine che abbiamo di noi stessi riflette il modo con cui ci comportiamo verso il creato. Se crediamo che non siamo niente altro che puri consumatori, allora cerchiamo il modo di affermarci consumando la terra intera; se però crediamo che siamo plasmati ad somiglianza di Dio, allora agiamo con cura e misericordia e cerchiamo di diventare e di essere ciò per cui siamo stati plasmati.
Preghiamo dunque perché Dio benedica il Congresso delle Nazioni Unite sul Cambiamento Climatico a Copenaghen il prossimo Dicembre, in modo che i paesi industriali sviluppati, collaborino con quelli in via di sviluppo, per la riduzione delle dannose emissioni inquinanti, che esista la volontà per la raccolta e la savia amministrazione dei soldi necessari per prendere le misure necessarie e che collaborino tutti per assicurare che i nostri figli possano godere dei beni della terra che abbiamo lasciato loro. Deve esistere giustizia e amore in tutti i settori della attività economica; il profitto, e specialmente quello a breve scadenza, non può e non deve costituire l’unico motivo delle nostre azioni.
Rinnoviamo tutto il nostro impegno a collaborare affinché apportiamo i cambiamenti per cui preghiamo; rifiutiamo ogni cosa che danneggi il creato, cambiamo il nostro modo di pensare e di conseguenza cambiamo radicalmente il modo di vivere.
La grazia di Dio Creatore e Provveditore, insieme al nostro augurio paterno ed alla nostra benedizione Patriarcale, siano con tutti voi.
Fanar, 1. Settembre 2009
+ Bartolomeo di Costantinopoli
amato fratello in Cristo e fervente intercessore presso Dio per voi tutti.
Κ Ο Ρ Ε Α Τ Ι Κ Α
바르톨로메오스 세계 총대주교님의 메시지
주님 안에 있는 사랑하는 자녀 여러분,
우리 교회의 한 해는 9월에 시작됩니다. 새로운 한 해를 시작하면서 하느님께서 만물을 창조하셨던 그 때를 다시금 생각해 봅니다. 과거를 돌아보면 우리가 행한 일들에 대해, 아니 지구를 돌보는 일을 게을리했던 것에 대해 뉘우치는 마음이 듭니다. 그리고 미래를 바라보면서 하느님께서 우리에게 지혜를 주시고 우리의 생각과 행동들을 이끌어 주시기를 기도합니다.
지난 한 해는 모든 사람들에게 지극히 불안한 세월이었습니다. 많은 사람들이 자신들의 삶을 풍요롭게 해주리라고 철석같이 믿었던 금융 제도가 오히려 두려움과 불확실성과 빈곤만을 안겨 주었습니다. 세계화된 경제는 모든 사람들에게 상처를 주는 결과를, 대기업이 하는 사업과는 아무런 관계가 없는 가난한 사람들까지도 피해를 보게 만드는 결과를 가져왔습니다.
현재의 위기를 극복하기 위해서는 지금까지와는 다른, 새로운 방식으로 문제에 접근해야 할 것 같습니다. 왜냐하면 현재의 문제들을 만들어낸 방법들은 그 문제들을 해결하는 최선의 해결책이 될 수가 없기 때문입니다. 우리들끼리 주고 받는 모든 거래 관계에 사랑이, 상대방의 용기를 북돋아주고 함께 가슴 아파하는 사랑이 도입되어야 합니다. 발전이란 단순히 부를 축적하거나 땅에서 나는 소출들을 무작정 소비하는 것을 의미하지 않습니다. 현재의 위기를 겪으면서 우리는 우리 사회의 운명을 손에 쥐고 흔들어대던 몇몇 사람들의 가치관이 어떤 것인지를 확실히 알게 되었습니다. 그 사람들은 자신들을 배신한 금융 제도를 유지하기 위해 상상도 할 수 없는 엄청난 돈을 쓰면서도 바로 그들의 가치관으로 인해 처참한 상황에 처한 지구를 치유하기 위해서나 세계 이곳 저곳에서 먹을 것이 없어 굶주리고 있는 사람들에게 음식을 제공하거나 아니면 그들의 가치관의 희생자들인 물 부족으로 목말라하는 사람들에게 마실 수 있는 물을 제공하기 위해서는 그들이 갖고 있는 그 많은 돈 중에서 극히 일부도 쓰려고 하지 않는 사람들입니다. 굶주린 아이들의 얼굴에는 하나의 물음표가 새겨져 있습니다. 우리는 이에 대한 대답을 회피하기 위해 눈길을 돌려서는 안됩니다. 어째서 이런 일이 일어나는 것일까요? 이것이 인간의 무능력의 문제일까요 아니면 인간의 의지의 문제일까요?
우리의 관심과 행동과 삶의 초점은 오로지 경제 쪽에 맞추어져 있기 때문에 우리의 이러한 선택이 우리 후세대의 삶에 영향을 끼칠 것이며, 인간과 지구의 번영에 좀 더 기여할 수 있는 다른 선택 사항들의 숫자를 제한할 수도 있다는 사실을 우리는 잊어 버립니다. 인간은 세상의 물질을 소비하기 위해 태어났다는 생각은 잘못된 생각입니다. 하느님께서는 당신의 형상대로 우리 인간을 만드셨으며, 우리에게 당신의 피조물을 사랑하고 돌보라고 요청하십니다. 우리 자신이 어떤 모습을 갖게 되느냐는 하느님이 창조하신 세상에 대해 우리가 어떻게 행동하느냐에 달려 있습니다. 만일 우리가 인간은 단지 세상의 물질을 소비하기 위해 태어난 존재일 뿐이다 라고 믿는다면 세상의 물질을 소비하는 것이 우리의 목표가 될 것입니다. 하지만 우리가 인간은 하느님의 형상에 따라 만들어진 존재라고 믿는다면 우리는 하느님께서 만드신 세상을 돌보
고 아끼는 행동을 할 것이고 우리의 원형이신 하느님처럼 되려고 노력할 것입니다.
오는 12월에 코펜하겐에서 기후 변화에 대한 회의가 개최될 예정입니다. 하느님께서 이 회의를 축복해 주시기를 우리 모두 함께 기도 드립시다. 이 회의는 국제연합이 주관하는 회의로서 산업 선진국들이 개발도상국들과 손을 잡고 유해 물질 배출 감소 방안들을 논의할 예정이며, 이에 필요한 조치를 취하기 위해 요구되는 자금의 모금과 이 자금의 현명한 운용에 대해 결정할 예정입니다. 이 회의가 성공적으로 마무리된다면 우리의 자녀들은 안심하고 지구의 온갖 좋은 것들을 누릴 수 있게 될 것입니다. 경제 활동의 모든 분야에 정의와 사랑이 있어야 합니다. 돈 버는 것이 우리 행동의 유일한 동기가 될 수 없으며 또 그렇게 되어서도 안됩니다.
이 세상을 우리가 바라는 모습으로 변화시키기 위해 모두 함께 노력합시다. 이 세상에 해를 끼치는 일은 그 어떤 것도 하지 않도록 하며, 우리 생각을 바꾸고 또 그렇게 함으로써 우리 삶의 방식을 송두리째 바꾸도록 노력합시다.
창조주이신 우리 하느님의 은혜가 여러분 모두에게 함께 하시기를 기원하면서, 총대주교로서의 축복을 여러분에게 보냅니다.
2009년 9월 1일
Ρ Ω Σ Ι Κ Α
№ Протокола 862
† ВАРФОЛОМЕЙ
МИЛОСТЬЮ БОЖИЕЙ АРХИЕПИСКОП
КОНСТАНТИНОПОЛЬСКИЙ – НОВОГО РИМА И ВСЕЛЕНСКИЙ ПАТРИАРХ
ВСЕЙ ПОЛНОТЕ ЦЕРКВИ: БЛАГОДАТЬ И МИР СОЗДАТЕЛЯ ВСЕЙ ТВАРИ ГОСПОДА И БОГА И СПАСИТЕЛЯ НАШЕГО ИИСУСА ХРИСТА
Возлюбленные чада о Господе!
Начиная новый церковный год, мы снова задумываемся о состоянии Божиего творения. Мы думаем о прошлом и каемся за все то, что мы сделали или забыли сделать для сохранения земли. Мы смотрим в будущее и молимся о том, чтобы нам была дана та мудрость, которая будет направлять наши мысли и поступки.
Последние двенадцать месяцев были периодом большой неуверенности для всего мира. Финансовые и денежные системы, которым доверяли множество людей и надеялись, что они станут источником благ их жизни, порождали страх, неуверенность и бедность. От гловализованной экономики пострадали все, даже самые бедные, которые не принимали никакого участия в торговых сделках больших корпораций.
Настоящий кризис дает нам возможность поискать другой подход к решению проблем, так как методы, создавшие эти проблемы, уже не могут считаться их наилучшим решением. Надо ввести любовь во все наши дела, любовь, которая вызывает смелость и сострадание. Человеческий прогресс не означает просто накопление богатства и безрассудное расходование ресурсов земли. Борьба с настоящим кризисом выявила ценности тех, кто определяет судьбу нашего общества. Тех, кто в состоянии найти фантастические денежные суммы для поддержки предавшей их финансовой и денежной системы, но не готовы предоставить даже маленькую долю этих денежных средств, чтобы вылечить то жалкое состояние, в котором оказалось творение именно из-за этих ценностей, или для того, чтобы накормить голодающих или напоить жаждущих, ставших жертвами этих самых ценностей. В лице каждого голодного ребенка вырисовывается один вопрос к нам, и мы не должны отвести свой взгляд избегая ответа. Почему это произошло? Это результат человеческой неспособности или человеческой воли?
Мы превратили рынок в эпицентр наших интересов, наших действий и, в конце концов, нашей жизни, забыв, что наш выбор повлияет на жизнь будущих поколений и ограничить число наших возможностей, которые могут быть направлены на благосостояние человека и творения. Человеческая экономика, превратившая нас в потребителей – хромает. Божественная икономия, сотворившая нас по образу любящего Творца, призывает нас любить и заботиться обо всем творении. Образ, который имеем для самих себя, отражается в нашем обращении с творением. Если мы считаем, что мы только потребители, тогда мы стремимся к самоутверждению через потребление всего творения. Однако если мы считаем, что мы созданы по Божиему подобию, то тогда мы проявляем в наших поступках заботу и милость и стараемся стать теми, какими мы были сотворены.
Давайте помолимся во время Конференции Объединенных Наций по Климатическим изменениям, которая состоится в декабре в Копенгагене, за Божие благословение, чтобы все развитие страны сотрудничали с развивающимися странами в области ограничения вредных выбросов. Чтобы у них была воля для сбора и разумного использования необходимых денежных средств, были приняты все необходимые меры и все работали сообща для того, чтобы гарантировать нашим детям, что они смогут наслаждаться благами земли, которые мы унаследуем им. Справедливость и любовь должны присутствовать во всех аспектах экономической деятельности. Выгода, а тем более краткосрочная, не может и не должна стать единственным мотивом наших действий.
Давайте все возобновим наше обязательство сотрудничать, чтобы осуществить те изменения, о которых мы молимся, отказаться от всего того, что вредит творению, изменить образ нашего мышления и, таким образом, радикально изменить нашу жизнь.
Благодать Бога Творца и Промыслителя и наши отеческие пожелания, и патриаршее благословение будут со всеми вами.
1 сентября 2009 г.
Α Γ Γ Λ Ι Κ Α
Prot. No. 862
+ B A R T H O L O M E W
BY THE MERCY OF GOD ARCHBISHOP
OF CONSTANTINOPLE, NEW ROME AND
ECUMENICAL PATRIARCH
TO THE PLENITUDE OF THE CHURCH
GRACE AND PEACE
FROM THE CREATOR OF THE ENTIRE UNIVERSE
OUR LORD, GOD AND SAVIOUR JESUS CHRIST
As we come again to the changing of the Church year, we reflect once more on the state of God’s creation. We think about the past and repent for all that we have done or failed to do for the earth’s care; we look to the future and pray for wisdom to guide us in all that we think or do.
These last twelve months have been a time of great uncertainty for the whole world. The financial systems that so many people trusted to bring them the good things of life, have brought instead fear, uncertainty and poverty. Our globalised economy has meant that everyone - even the poorest who are far removed from the dealings of big business - has been affected.
The present crisis offers an opportunity for us to deal with the problems in a different way, because the methods that created these problems cannot provide their best solution. We need to bring love into all our dealings, the love that inspires courage and compassion. Human progress is not just the accumulation of wealth and the thoughtless consumption of the earth’s resources. The way that the present crisis has been dealt with has revealed the values of the few who are shaping the destiny of our society; of those who can find vast sums of money to support the financial system that has betrayed them, but are not willing to allot even the least portion of that money to remedy the piteous state the creation has been reduced to because of these very values, or for feeding the hungry of the world, or for securing safe drinking water for the thirsty, who are also victims of those values. On the face of every hungry child is written a question for us, and we must not turn away to avoid the answer. Why has this happened? Is it a problem of human inability or of human will?
We have rendered the Market the centre of our interest, our activities and, finally, of our life, forgetting that this choice of ours will affect the lives of future generations, limiting the number of their choices that would probably be more oriented towards the well-being of man as well as the creation. Our human economy, which has made us consumers, is failing. The divine economy, which has made us in the image of the loving Creator, calls us to love and care for all creation. The image we have of ourselves is reflected in the way we treat the creation. If we believe that we are no more than consumers, then we shall seek fulfilment in consuming the whole earth; but if we believe we are made in the image of God, we shall act with care and compassion, striving to become what we are created to be.
Let us pray for God’s blessing on the United Nations Climate Change Conference in Copenhagen in December, so that the industrially developed countries may co-operate with developing countries in reducing harmful polluting emissions, that there may exist the will to raise and manage wisely the funds required for the necessary measures, and that all may work together to ensure that our children enjoy the goods of the earth that we leave behind for them. There must be justice and love in all aspects of economic activity; profit – and especially short-term profit – cannot and should not be the sole motive of our actions.
Let us all renew our commitment to work together and bring about the changes we pray for, to reject everything that is harming the creation, to alter the way we think and thus drastically to alter the way we live.
September 1st, 2009 A.D.
Your beloved brother in Christ and
fervent supplicant before God,
+ BARTHOLOMEW of Constantinople
Γ Α Λ Λ Ι Κ Α
† BARTHOLOMAIOS
PAR LA GRÂCE DE DIEU ARCHEVÊQUE DE CONSTANTINOPLE,
NOUVELLE ROME,
ET PATRIARCHE ŒCUMÉNIQUE,
QUE LA GRÂCE ET LA PAIX DE NOTRE SEIGNEUR,
DIEU ET SAUVEUR JÉSUS CHRIST,
AUTEUR DE TOUTE LA CRÉATION,
SOIENT AVEC LE PLÉRÔME DE L’ÉGLISE
Enfants bien-aimés en le Seigneur,
En inaugurant la nouvelle année ecclésiastique, nous réfléchissons à nouveau à l’état de la création de Dieu. Nous évoquons le passé et faisons pénitence de tout ce que nous avons fait ou omis de faire pour prendre soin de la terre ; nous envisageons l’avenir et prions Dieu de nous dispenser la sagesse pour nous guider dans nos pensées et nos actes.
Les derniers douze mois ont été pour le monde entier une période de grande incertitude. Les systèmes économiques et financiers, auxquels tant de personnes faisaient confiance pour leur procurer les biens de la vie, ont au contraire semé la peur, l’incertitude et la pauvreté. L’économie globalisée a eu pour résultat d’atteindre le monde entier – même les plus démunis qui sont très loin des échanges de grandes entreprises.
La crise actuelle fournit l’occasion d’envisager les problèmes différemment, car les méthodes qui ont généré ces problèmes ne sauraient être aussi leur meilleure solution. Il est nécessaire d’introduire la charité dans tous nos échanges, l’amour qui inspire courage et compassion. Le progrès humain ne signifie pas simplement accumuler la richesse ni consommer inconsidérément les ressources de la terre. La façon dont la crise actuelle est envisagée a révélé les valeurs de ceux, peu nombreux, qui président aux destinées de notre société ; ceux qui sont en mesure de trouver des sommes d’argent faramineuses pour soutenir le système économique et financier qui les a trahis, mais qui ne sont pas disposés à fournir, ne fût-ce qu’une infime partie de ces sommes pour remédier à la déplorable situation à laquelle la création est parvenue, à cause justement de leurs valeurs, pour fournir nourriture et eau potable aux populations affamées et assoiffées, victimes aussi de ces mêmes valeurs. Le visage de chaque enfant affamé nous interpelle et il ne faut pas détourner le regard pour éviter de répondre. Pourquoi cela s’est-il passé ? S’agit-il d’un problème d’incapacité humaine ou de volonté humaine ?
Nous avons fait du marché le centre de notre intérêt, de notre action et, finalement, de notre vie, en oubliant que notre option influencera la vie des générations futures et limitera le nombre de nos propres choix qui seront probablement davantage orientés vers la prospérité de l’être humain et de la création. Notre économie humaine, qui a fait de nous des consommateurs, est défaillante. La Divine Économie, qui nous a créés à l’image du Créateur aimant, nous appelle à aimer la création tout entière et à en prendre soin. L’image que nous avons de nous-mêmes se reflète sur notre façon de nous comporter envers la création. Si nous croyons n’être rien d’autre que des consommateurs, nous cherchons la consécration en consommant la terre entière ; en revanche, si nous croyons être créés à la ressemblance de Dieu, nous agissons avec sollicitude et miséricorde, nous essayons de devenir ce que ce à quoi notre création nous destine.
Prions donc Dieu de dispenser sa bénédiction lors de la Conférence des Nations Unies sur le changement climatique qui aura lieu à Copenhague en décembre prochain, pour que les pays industriellement développés collaborent avec les pays en voie de développement en matière de diminution des émissions nocives polluantes ; pour dégager la volonté de réunir et gérer sagement les sommes requises à la prise des mesures nécessaires ; et pour que nous coopérions tous afin de garantir que nos enfants pourront jouir des biens de la terre que nous leur laisserons en héritage. Il faut que la justice et l’amour régissent tous les aspects de l’activité économique ; le profit, surtout celui à court terme, ne peut, ne saurait être le seul mobile de nos actes.
Réaffirmons notre engagement de coopérer pour apporter les changements que nous souhaitons, rejeter tout ce qui est nuisible à la création, modifier notre façon de penser et, dès lors, transformer radicalement le mode de vie.
Que la grâce de Dieu, Créateur et Providence, ainsi que notre prière paternelle et notre bénédiction patriarcale, soient avec vous tous.
1er septembre 2009
† Bartholomaios de Constantinople
fervent intercesseur auprès de Dieu
