"μεσ' στο ναό της φύσης"

Διονύσιος Σολωμός

(ἀπό τό Carmen Seculare)

Δέν εἶναι χόρτο ταπεινό, χαμόδεντρο δέν εἶναι·

βρύσες ἁπλώνει τά κλαδιά τό δέντρο στόν ἀέρα·

μήν καρτερῇς ἐδῶ πουλί, καί μήν προσμένῃς χλόη·

γιατί τά φύλλ’ ἄν εἶν’ πολλά, σέ κάθε φύλλο πνεῦμα.

Τό ψηλό δέντρ’ ὁλόκληρο κ’ ἠχολογᾷ κι’ ἀστράφτει

μ’ ὅλους τῆς τέχνης τούς ἠχούς, μέ τ’ οὐρανοῦ τά φῶτα.

Σαστίζ’ ἡ γῆ κ’ ἡ θάλασσα κι’ ὁ οὐρανός τό τέρας,

τό μέγα πολυκάντηλο μέσ’ στό ναό τῆς φύσης,

κι’ ἁρμόζουν διάφορο τό φῶς χίλιες χιλιάδες ἄστρα,

χίλιες χιλιάδες ᾄσματα μιλοῦν καί κάνουν ἕνα.