Ένα ιδιότυπο "κυνήγι" της Caretta Caretta

Από τον Κουρσάρο, καλό φίλο του Ιστολογίου μας, λάβαμε και σπεύδουμε να δημοσιοποιήσουμε στιγμές από ένα ιδιότυπο "Κυνήγι" της Caretta Caretta, το οποίο συμβαίνει κάθε καλοκαίρι στον κόλπο του Λαγανά.

Ο φίλος μας ήταν αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας της αντιδεοντολογικής και αντιαισθητικής κατάστασης, που επικρατεί εκεί, στον βωμό της εμπορευματοποίησης των πάντων. Το δε βίντεο, που μάλιστα παραθέτουμε, άκρως αποκαλυπτικό της νεοζακυνθινής παράνοιας:

(...) θελω να παραθεσω την τραγελαφικη και πολυ απαραδεκτη εικονα εμποριοποιησης της φυσης του νησιου με αποκορυφωμα το κυνηγι της χελωνας, οπου για χατηρι του κερδους μετατραπει σε θεατρικο αξιοθεατο, εις το οποιο τα εισιτηρια κοστιζουν απο 30 εως 50 ευρω (δειτε: http://www.youtube.com/watch?v=T4m9A3D0sAw) και η μαχη που δινεται για την ευρεση της στον κολπο του Λαγανα απο μικρα και μεγαλυτερα σκαφη προς τερψιν των "θεατων" τουριστων (εμου συμπεριλαμβανομενου) φτανει μεχρι του εντονου διαπληκτισμου -το υδατινο στοιχειο δημιουργει δυσκολια στην υπαρξη σωματικης βιας - των επαγγελματιων του χωρου, και της εντατικης παρενοχλησης του ειδους κατα την προσπαθεια του, για την προσεγγιση στις παραλιες ωοτοκιας.

Τα πλοιαρια, ειδικα τα μικρα, κανουν σφηνες προσπαθωντας να παρουν πιο ευνοϊκη και κοντινη θεση στην χελωνα που τυχον βρισκεται στην πορεια τους, κανουν αποτομους επιθετικους ελιγμους, θαλασσιες σφηνες και ξαφνικες αλλαγες πορειας με ρεβερσες, δημιουργωντας πανδαιμονιο με τις κινησεις τους γυρω απο το ζωο, που ασφυκτια προσπαθωντας να αναδυθει για να αναπνευσει, και παρα τον κινδυνο να το χτυπησουν με τις προπελες τους εφορμουν προς τερψιν των εκστασιασμενων - περιεργων - αναυδων -ακομη και φοβισμενων τουριστων στην πορεια του ζωου.

Σιγουρα αποτελει ευχαριστηση η παρατηρηση της ακριβοθωρητης χελωνας αλλα οχι με αυτο τον τροπο και με κινητρο το κυνηγι του κερδους. ΟΧΙ ΕΤΣΙ.

Προτεινω σε καποιον υπευθυνο φορεα γιατι οχι σε καποιο μελος της WWF, να γινει τουριστας καποια στιγμη μεγαλης τουριστικης κινησης και να δοκιμασει την εμπειρια σε καποιο απο τα σκαφη που με ορμητηριο τον Λαγανα κυνηγουν το θεαμα.

Αν δεν το εχει κανει ακομη, σιγουρα θα υπαρξει μια καλη για αυτον εμπειρια. Αν το εχει ηδη κανει, τοτε ειμαι περιεργος για τον λογο που απεκλεισθη η παραλια ΣΕΚΑΝΙΑ απο την κοινη χρηση. Ποια μεγαλυτερη οχληση αραγε θα ειχε να υπομεινει το ειδος?

Ένα παλαιό μελέτημα για τα οικολογικά της "Αποκάλυψης"

π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

ΣΤΟ ΜΕΓΑ ΚΑΥΜΑ ΧΛΩΡΟΣ

(μια οικολογική προσέγγιση στην "Αποκάλυψη"από θεολογική άποψη)

Ανάτυπο από τα ΤΕΤΡΑΜΗΝΑ (τεύχ. 46-47), Άμφισσα 1991

[αποσπάσματα χαρακτηριστικά]

Μέσα στο ερμητικά εκφρασμένο Κείμενο αποσφραγίζεται σιγά-σιγά η θεία βούληση για το σήμερα και το αύριο του κόσμου. Η δόξα και η κυριότητα του Θεού αυτοαποκαλύπτεται, έστω κι αν εμείς δεν μπορούμε σήμερα να προσπελάσουμε την επάρατη αγνωσία και στενομυαλιά μας, για να καταφέρουμε τη θεωρία και τη μέθεξη τού μέσα στο κείμενο Αποκαλυπτόμενου φρικτού μυστηρίου. Φράσεις, που σήμερα τις θεωρούμε απλησίαστες κι ακατανόητες, αύριο ανακαλύπτουμε πόσο καθάριες υπήρξαν χτές. Τελικά το δικό μας μυαλό ξανοίγει και φωτίζεται. Το μυστήριο παραμένει το ίδιο και το αυτό. Προοδεύουμε λογικά εμείς κι έτσι σιγά-σιγά το προσεγγίζουμε.

[...]

Σ' αυτές τις σελίδες που ακολουθούν, επιχειρείται απλά και μόνο μια πρώτη προσωπικά προσέγγιση των ιερών κειμένων από άλλη οπτική, θεολογικο-οικολογική, με τη συναίσθηση, ότι όσα κι αν προφέρει ή προβλέψει κανείς για το επέκεινα των αιώνων, θάναι σίγουρα μειονεκτικά, αν όχι κάποτε βέβηλα, μπροστά στο αινιγματικό κι απόκρυφο μυστήριο.

[...]

τελικά η λύση του οικολογικού προβλήματος βρίσκεται ασφαλώς στη μόνη ελπίδα, για μια σώζουσα επιστροφή του ανθρώπου στην αρχαία του προπτωτική και σταυρώσιμη απλότητα, εκείνη των Πρωτοπλάτων, τηρουμένων πάντοτε βέβαια των αναλογιών. Απλότητα οριζόντια: αρμονική δηλαδή συνύπαρξη με τον περιβάλλοντα χώρο του, είτε λογικό, ε'ιτε άλογο, σχέση που θα έχει σαν αποτέλεσμα μιαν άλλη απλότητα, τώρα πια κατακόρυφη: Κοινωνία, δηλαδή, με το Θεό, μια και ο Θεός είναι απόλυτα μεγαλοπρεπής, επειδή ακριβώς είναι απόλυτα απλός.

Στον μαρτυρικό Καϊάφα της Ζαχάρως, έναν χρόνο μετά...

Στις 18 Αυγούστου 2008 μού δόθηκε η ευκαιρία να διαβώ μες από τα ολοκαυτώματα της περιοχής του Καϊάφα της Ηλείας. Έναν, δηλαδή, χρόνο μετά την ολοσχερή Καταστροφή του καυτού Καλοκαιριού του 2007. Η καρδιά πονά, ο νους θλίβεται, η όλη ύπαρξη πενθεί...

Κι όμως! Η ίδια η φύση ανθίσταται και μες από τις τέφρες ήδη αναγεννιέται. Οι παραπάνω φωτογραφίες, μάρτυρες αψευδείς και της Καταστροφής και της θάλλουσας ολοένα Ελπίδας! Μακάρι να ισχύσει εντέλει η Παρηγοριά και η Ζωή!

Ένα σύνθημα τοίχου, χαστούκι!...

Δανείζομαι το παραπάνω φωτο-σύνθημα από το καλό Ιστολόγιο του φίλου Ηλιογράφου. Τα λέει όλα προς κάθε κατεύθυνση:

"Το τελευταίο δέντρο

κρατήστε το για

να κρεμαστείτε"!!!

Και δίκαια!... Η όλη κατάσταση του Περιβάλλοντος (και όχι μόνον) έχει φτάσει στο απροχώρητο... Όλα προθανάτια, ενώ ημείς άδομεν... Ο τοίχος πάντως μιλά την Αλήθεια ευθαρσώς: Για κρέμασμα, λοιπόν, αν όχι για... φούντο! Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.