Ο καυτός μήνας Αύγουστος πάνω από την Αρχαία Ολυμπία

Βαθύτατο οικολογικό τραύμα υπέστη ο κατακαημένος Μοριάς

Ζήσαμε και ζούμε ημέρες βιβλικής Καταστροφής. Ο πανέμορφος και υπερήφανος Μοριάς, απάτητος εν πολλοίς, λεηλατήθηκε πια. Δεν είναι πια αυτός που ήταν μέχρι πριν από μια εβδομάδα. Πρόκειται τώρα για ένα καπνισμένο, σεληνιακό τοπίο, βιώνοντας μιανξ αποτρόπαιη κατάσταση, η οποία δεν είχε συμβεί ποτέ στη μακραίωνη ιστορική διαδρομή.

Πέρ' απ' όλα τ' άλλα (τα καθόλου ευκαταφρόνητα βέβαια), μέγιστο πρόβλημα αναφαίνεται η περιβαλλοντική επιβάρυνση, την οποίαν υπέστη το οικοσύστημα της Μεσογείου, με απρόβλεπτες συνέπειες. Αξίζει ν' αντιγράψουμε, χάριν των αναγνωστών μας, ένα σχετικό ευσύνοπτο άρθρο από την χθεσινή Ελευθεροτυπία.

Τέτοια καταστροφή μόνο ο Ιμπραήμ

«Από την εποχή του Ιμπραήμ, που άφησε πίσω του τον "κατακαημένο Μοριά", είχε να δει τέτοια καταστροφή η Πελοπόννησος. Οι εικόνες δείχνουν κόλαση», σύμφωνα με τον ερευνητή της χλωρίδας Κ. Σφήκα, επίτιμο πρόεδρο της Εταιρείας Προστασίας της Φύσης. «Χάθηκαν μοναδικά τοπία, όπως το δάσος του Καϊάφα», επισημαίνει και προσθέτει ότι μπορεί ορισμένες περιοχές, όπως ο Ταΰγετος και ο Πάρνωνας, να είναι ενταγμένες στο δίκτυο NATURA, αλλά σε ολόκληρη την περιφέρεια δεν υπάρχει ούτε ένα εθνικό πάρκο παρ' όλο που έχουν υποβληθεί από χρόνια τα σχετικά αιτήματα.

Προστατευόμενες χωρίς... χρήμα

«Αλλά και οι προστατευόμενες περιοχές δεν έχουν ουσιαστική υποστήριξη και τελικά είναι ένας κατάλογος χωρίς πραγματική ισχύ», παρατηρεί και αναφέρει ότι οι φορείς διαχείρισης, που είχαν συγκροτηθεί το 2003, ουδέποτε χρηματοδοτήθηκαν για να κάνουν έργο. «Με 1-2 εξαιρέσεις, τους έχουν εγκαταλείψει στην τύχη τους», τονίζει.

Δίνει έμφαση στα μοναδικά οικοσυστήματα που χάθηκαν από τις τελευταίες πυρκαγιές, σημειώνοντας ότι η συμβολή τους είναι ανεκτίμητη στην τοπική οικονομία, αφού προσφέρουν στη γεωργία και κυρίως στον τουρισμό. Τα τελευταία χρόνια είχε δοθεί έμφαση στον οικοτουρισμό, αλλά οι φωτιές οδηγούν πλέον σε ματαίωση προγραμματισμένες επισκέψεις.

Μετά από δεκαετίες

«Θα χρειαστούν δεκαετίες για να αποκατασταθούν τα καμένα», μας λέει. Αναφέρει χαρακτηριστικά τους ελαιώνες. Οπου δεν καταστράφηκαν ολοσχερώς, μπορεί ο βασικός κορμός να ξαναπετάξει, αλλά η παραγωγή θα επανέλθει μετά από μια δεκαετία. Ο ίδιος χρόνος θα απαιτηθεί και στις θαμνώδεις περιοχές, αλλά το κυρίως δάσος θα χρειαστεί να περάσουν πολλά χρόνια, που κυμαίνονται από 50 για τα πεύκα ώς και τα 100 για την ελάτη.

«Πέρασε η στιγμή για λόγια θλίψης, ήρθε η ώρα για ανάληψη δράσης», αναφέρεται σε χθεσινή ανακοίνωση της ελληνικής Εταιρείας για την Προστασία του Περιβάλλοντος και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Προτείνει, μεταξύ άλλων, τη δημιουργία χωριστού υπουργείου Περιβάλλοντος, την απόσυρση της πρότασης για την αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος που αφορά τα δάση, την ταχύτατη προώθηση του δασολογίου και την κατάργηση της δυνατότητας νομιμοποίησης αυθαιρέτων σε δάση. Μετά την καταστροφή μεγάλου μέρους των ελληνικών δασών, η Εταιρεία ζητά την εφαρμογή νέων μέτρων για αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών.

Ανείπωτη οικολογική καταστροφή και εθνική συμφορά

Η παραπάνω εικόνα από δορυφόρο μιας Ελλάδας καταφλεγόμενης, δεν μπορεί καθόλου να εξεικονίσει την έκταση της Καταστροφής και της Απώλειας.

Παντού τριγύρω αποκαΐδια, θρήνος, ανείπωτη (και ακατάγραφη ακόμα) οικολογική καταστροφή, άνθρωποι αδικοχαμένοι, συμφορά εθνική...

Πενθούμε και αγανακτούμε απαξάπαντες...

Στο Ιστολόγιό μας αυτό, στο οποίο καταγράφεται η σχέση Θεολογία και Περιβάλλοντος, θεωρούμε καλό, να αντιγράψουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το προχθεσινό τηλεγράφημα του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου (του επονομαχόμενου "πράσινου Πατριάρχη") προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια, στο οποίο εκφράζεται βαθύτατη θλίψη, οδύνη και συμπάθεια "δια την επί μακρόν συνεχιζομένην και ήδη μεγάλως επιδεινωθείσαν δοκιμασίαν ολοκλήρου της Ελλάδος υπό της καταστροφής και ανθρωποκτόνου μανίας του πυρός. Πολύς ο πόνος. Γοερός ο κοινός οδυρμός. Δικαία η απορία περί τα αίτια και τους τυχόν υπαιτίους. Προέχει όμως η κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη, η συνέχισις του αγώνος, η στήριξις των δεινώς αγωνιζομένων και των πληγέντων, η παραμυθία των απολεσάντων οικείους αυτών. Και επιβάλλεται καθολική αφύπνισις των συνειδήσεων και του αισθήματος ευθύνης δια την προστασίαν του φυσικού περιβάλλοντος, ως από ετών έχομεν επανειλημμένως επισημάνει."

Οι λάμψεις της Οδύνης και ο λυγμός της Φύσης...

Υπήρξε κάποτε η Ομορφιά αυτή στον Καϊάφα...

Αυτή είναι η σημερινή φρικιαστική πραγματικότητα της νοτιοδυτικής και νότιας Πελοποννήσου... [Φωτό από τον διαδικτυακό τόπο της Ελευθεροτυπίας]

Έκτακτη ανάγκη: Πολλοί νεκροί σε φλόγινο τοπίο, λυγμός της Φύσης, ενώ ψυχορραγεί... Δεν υπάρχουν πια λόγια, μόνο δάκρυα... Οι λάμψεις της Οδύνης αφομοιώνουν κάθε ικμάδα Ζωής...

Καθώς ολοένα κατακαίγεται ο Ταΰγετος...

Συνέχεια της τραγικότητας που λέγεται Πάρνηθα, Πεντέλη, Κορινθία...

Καθώς ολοένα κατακαίεται από άκρη και άκρη ο περήφανος Πάρνωνας ΚΑΙ ο ιερότατος Ταΰγετός μας, το δάσος του Καϊάφα, η μισή Πελοπόννησος δηλαδή, θεωρούμε υποχρέωση ν' ανατρέξουμε με το παραπάνω σύντομο βίντεο στις ομορφιές του Ταΰγετου, οι οποίες αποτεφρώνονται αυτήν ακριβώς τη στιγμή που γράφονται ετούτες εδώ οι ...επιμνημόσυνες γραμμές.

Κάμποσοι κιόλας νεκροί, ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή, ουρανομήκεις φλόγες, θρήνος και κοπετός των κατοίκων της περιοχής, αλλά και όλων των ευαίσθητων πολιτών αυτής της κατακαμένης (ή και κατακαΗμένης) χώρας... Αλίμονο και τρισαλίμονο...

Καμένα δάση, αποστερημένες ζωές

Αυτές τις μέρες μού δόθηκε η ευκαιρία για μια μικρή περιήγηση στη βορειοανατολική Πελοπόννησο. Μιαν όμορφη και ειδυλλιακή περιοχή μέχρι πρότινος, η οποία ήδη έχει γονατίσει κάτω από το ισχυρό - καταλυτικό πέρασμα των φετινών πυρκαγιών και των αχόρταγων φλογών τους.

Διαβαίνοντας ανυποψίαστοι τα ήδη κατακαμένα δάση της Κορινθίας, κοντά στο χωριό Χιλιομόδι, ένα σφίξιμο καρδιάς κι ένας βουβός (αλλά και φανερός έως οργής) λυγμός μάς διακατείχε. Πρόκειται για ένα φρικαλεώδες έγκλημα κατ' εξακολούθησιν, δίχως απόδοση ευθυνών προς οποιανδήποτε κατεύθυνση. Καιγόμαστε, ασφυκτιούμε, αυτοκτονούμε, αλλά ποτέ και τίποτα δεν ενεργούμε για την πρόληψη ενός προδιαγεγραμμένου χαμού, ορατού πια δια γυμνού οφθαλμού. Το βιολογικό ρολόι της Γης καταγράφει δυσοίωνες προοπτικές...

Όμως -δυστυχώς- δεν είναι μόνον η περιοχή αυτή, που έχει αποστερηθεί την Ομορφιά και την ίδια τη Ζωή. Όλη η Ελλάδα, από άκρη σε άκρη, θρηνεί για τον συστηματικό και ραγδαίο αφανισμό των φυσικών μας πνευμόνων, ενώ η Κυβέρνηση σφυρίζει αδιάφορα λες, έχοντας μάλιστα εσπευσμένα προκηρύξει εκλογές, με σκοπό την ανάληψη "νωπής εντολής" από τον ελληνικό λαό, ώστε... απερίσπαστη να ολοκληρώσει τό έργο της, όπως χαρακτηριστικά (και ανερυθρίαστα) δηλώνει, αντί να βιώνει παραδειγματικά (ή έστω "με σεμνότητα και ταπεινότητα", κατά το ρήμα της) το συλλογικό των συνΕλλήνων πένθος για την ποιοτική καταβαράθρωση του τόπου μας, η οποία -αλίμονο- συντελέστηκε κατά το φετινό Καλοκαίρι.

Π.Κ.